Yendi Widya Kota Bengkulu Bunga Rafflesia Bunga Raflesia Kawan Kawan Kawan Yendi ASSALAMU'ALAIKUM WARAHMATULLAHI WABARAKATUH WILUJENG SUMPING

Senin, 30 November 2009

5 Teman yang Perlu Dimiliki di Kantor

Para Juragan di Bengkulu...
KOMPAS.com - Boleh dibilang, waktu produktif kita lebih banyak kita habiskan di kantor daripada di rumah. Karena itu, wajar bila Anda memiliki hubungan yang harmonis dengan beberapa teman di kantor. Memiliki teman dekat yang mendukung Anda, tentu akan membuat Anda lebih bahagia dan mampu bekerja lebih baik di kantor. Menurut penelitian, memiliki pertemanan yang baik seperti ini mendorong kepuasan karyawan hingga 50%.

Di kantor, kita cenderung memilih teman yang memiliki minat atau pemikiran yang sama dengan Anda, karena hal ini dapat meminimalkan konflik. Namun, ternyata lebih penting bila kita memilih teman-teman yang dapat memberikan kepuasan dan kesuksesan kerja. Tak peduli apakah Anda akan menghabiskan waktu bersama mereka usai jam kantor, yang penting Anda kembangkan dulu kedekatan dengan mereka. Lalu siapa saja yang sebaiknya Anda pilih sebagai teman-teman baru di kantor?

1. Staf IT
Ketika email tak bisa menerima pesan, data Anda hilang, dan kecelakaan-kecelakaan lain yang berkaitan dengan komputer, hanya satu orang yang akan menjadi penyelamat Anda: staf IT. Orang-orang di bagian IT mungkin bukan termasuk teman-teman yang biasa menghabiskan waktu bersama Anda di luar jam kerja, namun pastikan mereka lah teman Anda di kantor. Berusaha lah untuk tetap tersenyum meskipun Anda sedang tidak membutuhkan bantuan mereka. Ngobrol di pantry, mencari tahu dari mana asal mereka, atau menanyakan apa yang mereka lakukan pada long weekend lalu, pendek kata hal-hal yang biasa Anda lakukan dengan teman lainnya. Dengan demikian ketika perusahaan memesan MacBook Pro yang baru, dan meminta mereka memilih siapa yang patut menerimanya, Anda lah pilihan mereka.

2. Senior
Senior tidak selalu berarti atasan. Bisa juga orang yang sudah bekerja jauh lebih lama daripada Anda. Orang ini tentu tahu banyak mengenai hal-hal yang terjadi atau berlaku di perusahaan. Ia juga mengenal orang-orang yang punya pengaruh di kantor. Ia juga menjadi tempat bertanya untuk hal-hal yang tidak berani Anda tanyakan pada atasan Anda. Namun Anda juga perlu memilih-milih. Tidak semua senior berkenan untuk membantu yuniornya. Senior yang bisa diajak berteman adalah yang menyambut Anda dengan hangat ketika Anda baru bergabung dengan perusahaan, orang yang sabar dan selalu bersedia menjawab pertanyaan-pertanyaan Anda. Idealnya, dialah orang yang memiliki persamaan pandangan dengan Anda.

3. Teman dari departemen lain
Meskipun Anda sangat menyukai pekerjaan Anda, namun suatu ketika Anda pasti akan mengeluh juga. Biasanya Anda lalu curhat dengan teman dari departemen yang sama, karena merekalah yang tahu situasi Anda. Namun pertemanan seperti ini bisa berbahaya. Anda akan dianggap menjelek-jelekkan rekan kerja Anda sendiri, atau memperkuat opini orang lain yang mungkin cenderung bias. Karena itu, sebaiknya Anda memilih teman dari departemen lain, jika niatnya untuk berkeluh-kesah. Mereka akan memberikan pendapat yang lebih objektif mengenai situasi Anda, daripada orang yang dekat dengan Anda. Jika pun teman Anda berbagi cerita pada teman-teman di departemennya, mereka tak mengenal Anda maupun orang-orang di divisi Anda. Sebaliknya, teman Anda mungkin akan menceritakan situasi di departemennya sendiri yang membuat frustrasi. Hasilnya, Anda akan merasa lebih baik dengan kondisi Anda.

4. Recepsionis atau staf procurement
Hm... jangan sepelekan petugas di bagian resepsionis atau procurement. Merekalah yang mengusahakan pengadaan barang dan jasa di perusahaan. Sering-seringlah menyapa mereka, karena merekalah yang biasa membantu Anda tanpa Anda sadari. Kadang-kadang mereka kesal, lho, karena diabaikan oleh orang-orang di kantor. Seringkali kita hanya berbicara dengan mereka ketika membutuhkan sesuatu. Misalnya, menitipkan paket untuk kurir dan menerima barang kiriman untuk Anda (sementara Anda sudah pulang). Atau, Anda meminta peralatan kantor, kunci laci hilang, dan lain sebagainya. Sekali-sekali, ajak mereka makan siang bersama. Lakukan juga beberapa pekerjaan yang sebenarnya bisa Anda lakukan sendiri, seperti memesan makanan di luar.

5. Rekan kerja yang terbaik
Butuh seseorang yang dapat mengambil alih pekerjaan Anda ketika Anda cuti atau ada keperluan mendadak? Atau mencari rekan kerja yang dapat diajak berbagi ide? Seseorang yang Anda percaya untuk berbagi gosip ketika Anda tak tahan menyimpannya sendiri? Rekan kerja yang memenuhi semua syarat inilah yang perlu Anda dekati. Menurut penulis Vital Friends, Tom Rath, orang-orang yang memiliki seorang teman dekat di kantor biasanya tujuh kali lebih mampu bekerja dengan baik. Anda tak harus menghabiskan waktu senggang di luar jam kantor bersamanya, namun kedekatan yang Anda miliki tetap memberi pengaruh baik untuk produktivitas Anda. Selain itu juga tingkat stres dan kebahagiaan Anda secara umum di perusahaan. Bekerja keraslah untuk membina pertemanan ini, namun bersiaplah jika karena alasan tertentu hubungan Anda tidak memuaskan.

Kasakit Jiwa, Ngadodoho Unggal Jalma


Pasualan kahirupan, mingkin dieu mingkin pajurawet. Nu ngaligeuh, teu puguh pacabakan atawa teu boga panghasilan, mingkin nambahan. Lian ti kitu, nu didodoho ku PHK ge teu kurang-kurang. Numpukna pasualan kahirupan kawas kitu, jadi salah sahiji cukang lantaran nu ngaganggu kana kasehatan jiwa. Ngan, kumaha ngungkulanana? dr. Hj. Baniah Patriawati, MM., Direktur Rumah Sakit Jiwa (RSJ) Bandung medar pamanggihna.

***

Warta-warta calon anggota legsilatif (caleg) nu stres lantaran eleh dina pemilihan umum legislatif, kabandungan dina rupa-arupa media massa. Ngan, memang teu aneh teu sing, da samemeh prung pilihan umum ge loba nu ngiara-ngira bakal loba caleg eleh nu kaganggu jiwana. Kitu teh lantaran 'beuratna' bangbaluh dina waktu padungdung marebutkeun korsi legislatif.

Dina kaayaan kitu, pihak-pihak nu engeuh kana kasehatan tatahar. Di antarana, tatan-tatan nyadiakeun tempat parawatan keur para caleg eleh nu kaganggu jiwana. "Rumah Sakit Jiwa Bandung ge nyayogikeun tempat parawatan kanggo caleg nu stres," ceuk Hj. Baniah Patriawati, Direktur Rumah Sakit Jiwa Bandung, Jawa Barat. Tempatna, ceuk Ibu Direktur, di Pasir Impun, wewengkon pasisian kaler peuseur dayeuh kota Bandung. Tempatna ge kaasup Very Importan Person (VIP) kawas di hotel. Malum, calon pangeusina ge lain si itu si eta, da umumna nu jadi caleg mah 'strata' sosialna ge menengah ka luhur. "Mung dugi ka ayeuna, teu acan aya caleg manten nu dirawat di RSJ Bandung," pokna sawatara waktu ka tukang, basa ngobrol di bumi panganjrekanana, di Komplek Arcamanik Endah Bandung.Tamu

Can aya nu asup ka RSJ Bandung, lain hartina can aya caleg eleh nu stres, tapi bisa jadi ceuk Ny. Hj. Baniah, teu tatamba ka rumah sakit. "Atanapi teu acan stres, margi sapertos panyawat aya mangsana inkubasi nu teu waka tembong gejalana," pokna. Kawas nu anyar tatu, ari baal keneh mah teu ngarasa nyeri.

Kasakit Jiwa

Beuki dieu, nu katarajang kasakit jiwa beuki nambahan. Saban taun rata-rata undak 10 persen. Atuh, nu tatamba ka RSJ Bandung ge beuki loba. "Nu dirawat di RSJ Bandung teh kirang langkung 70 persen tina daya tampung," pokna. RSJ Bandung ngawengku tilu tempat, di Jalan Riau, Cisarua (Lembang) jeung di Pasir Impun, Bandung. Di Jalan Riau nyadiakeun tempat parawatan (tempat tidur) 144 urangeun, Cisarua 185 urangeun, jeung Pasir Impun 10 urangeun.

Lobana nu katarajang kasakit jiwa, keur Hj. Baniah mah teu aneh teu sing. Sabab, nurutkeun data World Health Organisation (WHO) ge, nu boga kasakit jiwa teh sapersen tina sakumna penduduk. Hartina, hiji babandingan saratus. "Mung, da kasakit jiwa teh rupi-rupi," pokna. Aya kasakitna hampang, sedeng, jeung beurat. "Nu kasebat tos abot mah tos teu tiasa diajak komunikasi deui," pokna.

Nu jadi cukanglantaran kasakit jiwa, ceuk Bu Dokter, rupa-rupa. Saperti kasakit umumna, aya nu lantaran turunan, aya oge nu sabab sejen. "Lian ti eta aya oge nu lantaran kasakit badan," pokna. Contona, cenah, nu katarajang kasakit heug hese cageur, pikiranana kaganggu, nu ahirna stres! Upama stresna diantep, terus nambahan, ahirna mah bakal depresi!

Kasakit jiwa, memang raket tumalina jeung kahirupan. Panyababna ge bisa tina pasualan nu kasaksen jeung karandapan sapopoe. "Susahna nyumponan pangabutuh sadidinten ge tiasa stres," pokna.

Kasakit mah tara pipilih, sasaha ge bisa katarajang panyakit, kasup kasakit jiwa. Kitu teh kabandungan di RSJ Bandung. Nu dirawat di eta tempat ti rupa-rupa golongan umur, rupa-rupa profesi. "Nu dirawat di RSJ ge aya dokter, aya ajengan, sareng sajabina," ceuk ieu teureuh Garut Jawa Barat nu lahir taun 1953 teh.

Naha bangbaluh kahirupan bakal mangaruhan kana kasehatan jiwa? Hj. Baniah netelakeun, nilik kana golongan umur jeung status jenis kelamin, nu katarajang kasakit jiwa teh lolobana mah kaum wanoja nu umurna antara 17 nepi ka 40 taun. Tangtu we, kituna teh matak prihatin, sabab umur sakitu teh kaasup umur produktif, nu samistina gede mangpaatna keur balarea.

Nu katarajang kasakit jiwa, memang nyampak di mana-mana. Tapi, teu sakumna nu 'gering' pikir bisa tatamba atawa ditambaan ku kulawargana. Ari sababna mah rupa-rupa, boh lantaran heureut waragad boh lantaran ngarasa aeb boga dulur nu owah. "Padahal, teu kedah isin, da saha nu hoyong gaduh kasakit kawas kitu," pokna.

Rumah Sakit Jiwa Bandung, rumah sakit pamarentah. Saperti Rumah Sakit Hasan Sadikin (RSHS) Bandung, keur kasakit umumna mah. Ari ieu mah husus, keur nu gering pikir. Ayeuna aya kartu sehat, nu bisa dipake keur 'waragad' tatamba.

Ayana RSJ ge memang pada ngamangpaatkeun. Nu ti mana nu ti mendi daratang ka eta tempat. Saha wae ge bisa uubar ka dinya asal nyumponan pasaratan. "Pasen di RSJ Bandung ge 90 persen nganggo kartu asuransi kasehatan," ceuk ieu dokter lulusan Unpad teh.

Dina mingpin RSJ, Dr. Hj. Baniah Patriawati, MM, satekah polah ngalaksanakeun pancen sahade-hadena. Saha wae nu boga karep tatamba ka dinya teu weleh dibageakeun samistina. Ngan, nya kitu, timbal balikna mah, sakapeung, teu kurup jeung kamistian. Contona, loba pasen nu diantep teu ditalingakeun ku kulawargana. Sok cul kawas nu dipiceun. Puguh deui pasen titipan Departemen Sosial mah, lantaran teu puguh kulawargana tea, tara aya nu nanyakeun-nanyakeun acan. Satutas pasen 'pulih' (kitu istilahna - lain cageur- red.), pihak rumah sakit sok kapaksa kudu nananyakeun identitas pasen, nanyakeun kulawargana. Sakapeung nepi ka kudu nyukcruk-nyukcruk kulawarga pasen lantaran eta pasen geus pulih tea. "Seueur pasen nu tos pulih tapi sapertos nu teu ditampi ku dulur atawa kulawargana," pokna.

Pasen nu geus bisa balik, samistina ditalingakeun. Kudu kontrol kalayan mayeng. Tapi, nya kitu, geus balik mah sok pleng les, datang deui ka dinya sanggeus kasakitna 'jadi' deui. "Angka nu kanceuh deui teh 40 persen," pokna.

Hirup manusa, remen teu bisa ngira-ngira nu bakal tumiba ka dirina. Upama aya nu katarajang gering pikir, nepi ka owah pisan, sawadian ditalingakeun ku kulawargana. Pasen kudu meunang pangobatan nu bener. Nu kasaksen, saperti di pakampungan mah, nu gering pikir, komo deui nu ngaganggu ka batur, kalah dikerem atawa dipasung!

Nu gerig pikir, ceuk Hj. Baniah, sawadina gancang-gancang, ditambaan. Lantaran, saperti kasakit-kasakit umumna, leuwih gancang kanyahoan leuwih gampang diubaranana.

Ngubaran bisa ku rupa-rupa cara, bisa langsung sacara medis saperti ka RSJ, bisa oge ku cara sejen, saperti pangobatan 'alternatif'. Cara kumaha wae, bakal hade keur pasen mah. Hartina, aya tarekah ti dirina atawa ti kulawargana sangkan pasen cageur deui.

Nambaan nu gering pikir, teu gampang. Malah, bangga kacida. Arang kacida, nu boga kasakit jiwa sadar kana kasakitna. Loba nu teu engeuh, malah nu teu inget. Komo deui nu geus parna saperti nu geus teu bisa diajak nyarita, kacida banggana ngubaranana oge.

Nambaan nu gering pikir, kudu titen jeung tulaten. Nu nalingakeunana oge kudu cukup. Pasen nu tatamba di RSJ diaping ku salapan urang psikiater, genep urang dokter, psikolog tiluan, jeung pagawe sosial duaan. Ari parawat mah aya 222 urang. "Memang, tacan ideal, da mistina mah saurang pasen teh tilu perawat, lantaran tilu jirangan (shif) waktu tugasna, masing-masing dalapan jam.

Mikanyaah nu Tunggara

TamuHj. Baniah Patriawati, pituin urang Garut Jawa Barat. Ngan, saterusna mah matuh di Bandung, kulawargana, Achmad Pathi (ramana) sareng Hj. Saidah Pathi (ibuna) pindah ka Bandung, matuh di wewengkon Cicadas.

Ti bubudak, Baniah, geus boga kanyaah ka sasama. Hatena sok ngahelas, upama aya nu gering. Jorojoy hayang nambaan. "Ti nuju budak ge tos aya kahoyong janten dokter," pokna mesem.

Baniah apal, nu bisa ngubaran teh dokter. Matak, ahirna mah boga karep hayang jadi dokter, lantaran hayang bisa ngubaran tea. Lian ti kitu, reueus deuih ku dokter teh, da jaman harita mah, dokter daek ka lembur-lembur nepungan pasen. Paripolah jeung 'jenglengan' dokter make baju bodas dikongkorong steteskop (alat paranti mariksa pasen), ceuk tetempoan Baniah keur budak mah kewes naker. "Leuh, aya ku gagah," pikirna waktu harita.

Satutas tamat SMA, karepna jadi dokter terus ngagedur. Blus weh ka Fakultas Kedokteran Unpad, Bandung. Lulus-banglus taya halangan harungan. Ahirna, laksana pangharepan. Jadi Dokter Umum, lulus taun 1978.

Mimiti dines, Ibu Dokter teh kapapancenan babakti ka lembur pamatuhan, bali geusan ngajadi, Garut. Di dinya kungsi jadi Kepala Puskesmas, saperti di Cisurupan, Tarogong, Samarang, jeung sajabana.

Jadi dokter, lir lauk jeung caina. Di dinya teuteuleuman jeung kokojayan, ngalaksanakeun pancen gawe bari jeung nambahan luang oge pangalaman. Tina remen tepung jeung rupa-rupa golongan jalma waktu nambaan, Bu Dokter bisa maca keteg hate jeung kahayang warga sabudeureunana. Ku lantaran kitu, di mana wae mancen gawe teu weleh pada ngabageakeun, lantaran asa dumuk di lingkungan dulur jeung baraya.

Jadi pagawe pamarentah, mancen gawena ge pipindahan. Ngalanglang Nusantara geus biasa. Saban propinsi kasabaan. Satutas biasa ngalanglang di lapangan, pancen gawena robah jadi pagawe 'kantoran', di antaranna di Kanwil Dinas Kasehatan Jawa Barat.

Najan riweuh ku gawe, karepna neruskeun sakola mah teu pareum. Ngan ku lantaran butuh keur mekarkeun kamampuhan nu luyu jeung garapan gawena, sakolana ge milih Minijmen, di ITB. Ahirna, ngahontal gelar MM, ngeunaan Minijmen Rumah Sakit.

Kiwari, Dr. Hj. Baniah Patriawati, MM., kapapancenan jadi Direktur Rumah Sakit Jiwa (RSJ) Bandung. Mancen gawe nalingakeun pasen kasakit jiwa, keur Ibu Hj. Baniah loba hikmahna. "Ku ngabadungan pasen di RSJ, urang tiasa nyaksian dunya sanes," pokna.

Satutas remen nitenan nu katarajang kasakit jiwa, Hj. Baniah masih keneh boga angen-angen, hayang ngarobah anggapan masarakat ngeunaan kasehatan jiwa. Kiwari, ieu Direktur teh keur nataharkeun ngadegna Pusat Kasehatan Mental. "Miara kasehatan kedah ti anggalna," pokna. ***

Katgam:

1. Dr. Hj. Baniah Patriawati, MM., Direktur RSJ Bandung
2. Nalingakeun kasehatan jiwa kudu ti anggalna
3. Ngabeberah pikir, miara kasehatan jiwa
4. Sareng kulawarga
5. Studi Banding ka Rusia, boga keneh angen-angen ngadegkeun Pusat Kasehatan Mental

Katurug Katutuh

Duit Ledis, Dewan Ukur Impian

Kaduhung mah tara ti heula. Duit geus ledis, dipake kampanye, kakara ngarasa kaduhung. Sabab kuring teu kapilih ku jadi anggota legislatif. Eleh ku batur, najan kuring kaasup calon jadi ge. Kiwari tinggal hutangna, kudu dibayaran. Sedih puguh. Matak stress. Matak rieut mikiranana. Sabab, hutang mah tetep kudu dibayar.

Sabenerna kuring ge teu hayang nyalonkeun jadi caleg (calon legislatif) teh, teu kabita pisan, lamun henteu dititah ku babaturan, dulur-dulur jeung tatangga mah. Geus kapok puguh ge. Ngan henteu bae ari nyebut cadu mah, bisi doraka. Bisi isuk pageto, bakal ngalaman deui. Pan bakal doraka. Bakal malines ka diri sorangan.

Inget keneh puguh. Bareto, basa aya pemilihan Kepala Desa di lembur, kuring teh ku sobat-sobat jeung dulur-dulur dititah nyalonkeun jadi Kepala Desa. Sabab, kuring putra daerah nu rada nyongcolang. Ngarah bisa ngaheuyeuk masarakat sangkan leuwih maju jeung raharja, cenah.

Keur naon, ceuk babaturan mah, sakola luhur-luhur, nepi ka boga gelar sarjana sagala, ari teu bisa dipraktekkeun dina kahirupan sapopoe mah. Lebar pisan, pokna teh. Nya, ku ayana pemilihan desa ieu, ceuk babaturan teh, mangrupa hiji kasempetan pikeun nyalurkeun jeung ngamalkeun hasil tina sakolakaan pikeun ngokolakeun masarakat. Sugan bae bisa kapilih ku masarakat, pokna deui..

"Upami bapa bade nyalonkeun jadi Kades, ku abdi saparakanca bakal didukung pisan," ceuk Amin sobat kuring ngahatean. Sangkan kuring bisa maju kana bursa calon Kades. Lantaran di daerah kuring, teu aya pisan nu daek nyalonkeun. Nya, kuring sorangan nu pantes milu tandang makalangan kana bursa calon Kades teh.

"Insya Allah, rerencangan nu sanesna ge bakal ngadukung ka bapa," ceuk Didin nu diuk gigireun Amin milu nimbrung.

Lantaran loba nu ngadukung, loba nu nitah nyalonkeun. Ahirna, kuring miluan kana bursa calon Kades. Harita teh nu nyalonkeun ngan aya duaan, tilu urang jeung kuring. Sugan bae, kuring bisa kapilih jadi Kades.

Pikeun nyalonkeun jadi Kades teh, henteu haratis. Tapi loba unak-anikna. Loba duit nu kaluar. Lain ratusan rebu deui, tapi ngajuta. Keur itu tea, keur ieu tea. Keur serangan pajar, keur nyieun jalan RW, ngarah loba nu milih ka kuring jeung sajabana. Lamun diitung-itung mah, duit nu beak dipake kampanye keur masarakat teh leuwih kana puluhan jutana. Untungna teh, kuring boga duit simpenan. Teu nyoceng resiko dapur sapopoe.

Ngarah kuring tinekanan, bisa sukses jadi Kapala Desa, kudu aya tim suksesna, ceuk Amin jeung Didin mah. Nu tugasna, pikeun ngolo jeung ngajak masarakat sangkan dina pemilihan Kades, nyolok ka kuring, cenah. Nu jadi pupuhuna teh, Amin jeung Didin. Lantaran maranehna leuwih akrab jeung masarakat. Keur kapentingan tim sukses, kuring teh kudu daek udulan duit. Sabab, jaman ayeuna mah, teu aya duit, moal dipalire ku masarakat.

Pisabulaneun pemilihan Kades ge, imah kuring teh haneuteun bae. Unggal peuting loba masarakat nu daratang ka imah, ngawilujengkeun. Ngadoakeun, sangkan kuring bisa kapilih jadi Kapala Desa. Keur tamu nu daratang teh, tangtu bae kudu disuguhan. Pamajikan kapaksa kudu cakah-cikih, nyuguhan semah. Matak lieur, pokna teh. Sabab, tamu nu datang ka imah, lain saurang, dua urang, tapi sok ngabring, aya kana sapuluh urangna, sarintakan teh.

Teu Kapilih Jadi Kades

Aya babasan, kaduhung mah tara ti heula. Lamun kaduhung bisa ti heula mah, bisa ditawar, meureun kuring ge bakal mikir dua kali rek nyalonkeun jadi Kades teh. Bakal nimbang-nimbang heula. Tapi ayeuna mah, ibarat beas geus jadi bubur, moal bisa jadi beas deui. Moal bisa balik ka asal deui. Ayeuna mah, kari kaduhungna, sagede gunung. Sabab, geus beak duit puluhan juta, tapi gagal jadi Kades. Sedih puguh ge.

Masarakat nu daratang ka imah, ngawilujengkeun, ngadoakeun teh, dina emprona mah, sihoreng milih ka batur. Lantaran datang ka imah calon Kades nu sejen mah, balikna teh bari dibekelan duit. Sedengkeun nganjang ka imah kuring, ngan saukur disuguhan dahareun wungkul.

Isuk-isuk rek pemilihan Kades ge, tim sukses kuring, ngayakeun "serangan fajar". Ngadatangan ka imah-imah warga bari susulumputan, mere duit keur bekelna, ngarah milih ka kuring. Sihoreng, dina waktu nyontreng mah, tetep bae milih ka batur. Duka teuing ku naon kuring ge teu ngarti. Naha duit ti kuring leutik atawa ku tim sukses duitna teu dibikeun ka warga. Kuring mah teu nyaho.

Teu kapilih jadi Kades, kuring tetep wiraswasta. Kukumpul deui duit, ngarah duit nu geus beak dipake nyalonkeun Kades kagantian deui. Karunya ka pamajikan puguh ge. Nu geus ngadukung kuring bebeakan, ahirna ngegel curuk. Najan pamajikan cicing tara daek nyarita ge, tetep bae dina batinna mah ngarasa sedih. Lantaran kuring teu laksana jadi Kades.

Dititah Jadi Caleg

Gogoda hirup didunya teh, sok loba bae. Teu kaop duit ngumpul, aya simpenan. Beak koredas deui. Teu bisa dihalangan, teu bisa diulah-ulah atawa dicarek. Kuring kalah kabita, hayang miluan jadi caleg. Padahal, gawe kuring sapopoe teh wiraswasta, can ngalaman ancrub kana dunya pulitik. Tapi duka ku naon, bet kalah kabita ancrub kana dunya pulitik sagala. Hayang jadi anggota dewan nu terhormat. Ngarah loba duit. Digawena nyalse, teu beurat pisan.

Sobat-sobat kuring nu ngusrog-ngosrog teh, sangkan kuring ancrub kana dunya pulitik. Lebar, pokna teh. Kasempetan hade pisan. Gagal jadi Kades, sugan bisa laksana jadi caleg. Ieu teh, kasempetan emas. Sabab, kuring dicalonkeun dina nomer urut hiji. Calon jadi, pokna deui.

Saha nu teu hayang jadi anggota dewan? Gajih gede, terhormat, pagawean hampang pisan. Matak kabita puguh ge. Kuring ahirna mah, daek dicalonkeun. Nu penting mah, muga-muga bae, bisa laksana jadi anggota dewan. Soalna, daerah pemilihanana, daerah kuring sorangan jeung daerah nu geus kaider, remen kaanjangan ku kuring. Maranehna ge pasti geus apaleun pisan ka kuring teh.

Keur kampanye, panyana teh bakal meakeun duit saeutik. Sihoreng, geuningan duit teh udulan teu puguh. Beak duit teh aya kana lima puluh juta leuwihna. Dipake nyieun poster, nyieun stiker, nyieun baliho jeung unak-anik nu sejenna. Ditambah keur tim suksesna. Sabab, tim sukses ge kudu dibere duit, diongkosan unggal poe. Lantaran maranehna jadi tulang punggung kuring. Lamun tim suksesna hasil, tangtu kuring bakal laksana jadi anggota dewan. Lamun tim sukses teu hasil, kuring bakal ngegel curuk. Sabab maranehna nu nepungan ka imah-imah, mere nyaho, ngayakeun sosialisasi, ceuk basa kerenna mah. Nu intina mah, tim sukses teh, ngabejaan jeung ngelingan ka masarakat, sangkan dina waktuna nyontreng milih ka kuring.

Gagal Deui Bae

Dina sawangan mah, kuring teh bakal laksana jadi anggota dewan. Sabab, tim sukses kuring geus ngajanjikeun bakal gul. Geus kacekel dina leungeun, cenah. Kuring bakal bisa diuk dina kursi dewan di kabupaten. Lain ngan saukur dina sawangan wungkul, tapi bakal jadi kanyataan, ceuk sobat kuring nu jadi tim sukses mah. Masarakat nu geus didatangan ka imah-imah ku tim sukses, geus jangji dina Pemilu teh bakal milih kuring, moal rek milih ka sasaha deui.

Kuring ge atoh kabina-bina. Gede hate pisan. Teu laksana jadi Kades, atuh laksana jadi anggota dewan. Udulan duit gede ge, moal panasaran. Nu penting mah, bisa ngasaan diuk jadi anggota dewan. Hate teh moal matak panasaran pisan.

Enya, dina taksiran mah, kuring teh bakal laksana jadi anggota dewan. Sabab, loba pisan nu ngadukungna. Si itu, si ieu, pada nyaho ka kuring. Maranehna jangji bakal ngadukung ka kuring dina Pemilu.

Kuring sorangan ge teu cicingeun. Unggal poe ti mimiti meletek panon poe, nepi ka tengah peuting ngurilingan lembur. Ngadatangan ka imah-imah, ngobrol ngeunaan visi jeung misi kuring lamun kapilih jadi anggota dewan. Maranehna ge satujueun pisan. Malah siap ngadukung kuring, asal sanggeus jadi anggota dewan ulah poho ka lembur manehna,cenah. Lembur manehna kudu jadi prioritas nu utama. Ku kuring ge disatujuan.

Kuring ge ngarasa atoh kacida, sabab loba masarakat nu rek milih kuring dina Pemilu. Dina kertas mah, kuring teh geus piguleun, bakal jadi anggota dewan terhormat. Muga-muga bae, sing ngabukti, sing jadi kanyataan, ulah ngan saukur dina keretas wungkul.

Dina prakna Pemilu ge, kuring mah cicing bae di imah. Kaluar-kaluar teh, rek nyontreng wungkul. Geus nyontreng mah, balik deui ka imah. Ngadoa. Sangkan kuring bisa laksana jadi anggota dewan.

Hirup manusa mah geuningan geus aya nu ngatur. Urang mah ngan saukur darma ihtiar wungkul. Saperti nu kaalaman ku kuring pribadi. Usaha mah, geus toh-tohan, geus maksimal. Sagala tarekah, dilakonan. Tapi geuningan, ari Gusti Nu Maha Kawasa can marengkeun mah, masing dina sawangan bakal gul ge, angger bae ngulahek. Nu tadina jangji rek milih kuring dina nyontreng dina bilik suara ge, sulaya dina jangji. Maranehna kalah ka nyontreng gambar nu sejenna, lain gambar kuring sorangan.

Geus nasib kuring meureunan. Geus kukumpul duit gede, hayoh kabongbroy hayang jadi anggota legislatip sagala. Duit beak, jadi anggota dewan mah, ngulahek alias gagal. Matak sedih we. Sabab, duit nu dipake kampanye teh, lain bae duit meunang kukumpul, tapi meunang nginjeuman ti batur. Ayeuna sanggeus lekasan, kalah ka hutang gede, kudu dibayaran.

Muga-muga pangalaman kuring teh, jadi eunteung pikeun balarea nu hayang nyalonkeun jadi caleg. Ngarah samemeh nyalonkeun teh, kudu mikir asak-asak heula, ngarah teu kaduhung engkena. Lamun hayang jadi caleg, kudu boga duit tiis, ulah duit panas meunang nginjeuman. Sabab, duit meunang nginjeum ti batur mah, kudu dilunasan. Kudu dibayar deui. Teu bisa mayar, imah atawa sawah bisa dijabel ku batur. Ahirna, pikiran jadi stress.

***

Datangna Musibah


Munara Cahya

Rupi-rupi musibah nu nuju dipayunan ku umat Islam kiwari teh hiji cocobi luar biasa nu kudu ditarekahan ku lengkah nyata. Ti mimiti introspeksi diri, ngagedurkeun deui sumanget jihad, nepi ka ningkatkeun deui kasobaran tur katawekalan urang sadaya ka Alloh SWT. Munajat ka Gusti Nu Mahasuci, neda tulung sangkan cocoba jeung musibah teh gura-giru sirna. Dawuhan Alloh SWT dina Surat Al-Baqoroh ayat 45: "Was-ta'iinuu bishshabri washshalaah. Wa innahaa lakabiiratun illa 'alal-khaasyi'iin," nu hartosna, "Jeung pek geura menta tulung (ka Alloh), ku jalan sabar jeung shalat. Memang eta teh beurat, kajaba pikeun jalma-jalma anu husu."

Musibah nu moal pegat ku jaman kalawan peryogi salawasna janten garapan para ulama, nyaeta gogoda nu mantak ngaruksak kaimanan umat. Padahal Alloh parantos masihan kabar gumbira : Walladziina djahaduu fiina lanahdiannahum subulana wa innalloha maal muhsiniin. Hartosna: Jeung jalma-jalma anu digawena tihothat dina urusan Kami, Saestuna Kami baris mere pituduh ka maranehna kana jalan Kami, jeung saestuna Alloh marengan jalma-jalma anu milampah kahadean. (Al-Ankabut ayat 69).

Rosululloh Saw kantos netelakeun, "naon wae nu tumiba ka manusa rupa-rupa perkara nu teu dipiharep ku manehna, eta teh disebut musibah," (HR. Imam Muhammad bin Nashr at-Thabrani).

Musibah nyaeta saban kajadian boh leutik boh gede anu tumiba di luar kawasa manusa. Sacara sunatulloh saban musibah nu remen kajadian salawasna luyu jeung kakawasaan Alloh Swt. Rek elmu panemu nu sakumaha luhur atawa luhungna, rek make tehnologi nu pangcanggihna, urang sarerea moal bisa ngagiwar tina musibah.

Unggal musibah, lamun ditilik tina takdir Gusti Alloh, memang kajadianana ku idin jeung katangtuan-Na. Tanpa idin Alloh, musibah mustahil bakal tumiba ka manusa. Sakumaha dawuhan Alloh Swt. : Qul lan yusiibanaa illaa maa kataballhu lanaa, huwa maolaana wa'alallohi fal yatawakallil mu'miniin. Hartosna : Pok caritakeun, "Moal aya nu tumiba ka kaula sarerea salian ti saniskara anu geus dipastikeun ku Alloh ka kaula sarerea. Nya Anjeunna anu nangtayungan kaula sarerea jeung nya ka Alloh kuduna jalma-jalma mu'min tawekal." (QS. At-Taubah : 51).

Lamun ditingal tina segi hukum kausalitas, aya sababaraha perkara nu ngalantarankeun Gusti Alloh nibankeun musibah.
1. Lebar ku harta. Jalma nu lebar ku harta atawa medit jap jahe nyaeta hakekatna jalma tara sodaqoh. Lamun ditilik saliwat mah, sodaqoh teh bakal ngurangan harta, tapi lamun diteuleuman ku kayakinan mah, sodaqoh teh justru bakal nambahan sok komo deui aya implik-implikna mawa barokah. Alatan loba jalma nu medit, kakoret, Alloh bakal nibankeun musibah. Dawuhan Rosululloh Saw : Sodaqoh teh nutup 70 lawang musibah," (HR. Ath-Thabrani).
2. Kurang nyambungkeun silaturrahim.
Silaturrahim teh hiji amal pagawean nu diwajibkeun dina ajaran Islam. Manusa nu kasebut insan nu mibanda rohmatal lil 'alamin, moal bisa sampurna hirupna lamun teu mikabutuh ku jalma lianna. Ku kituna, silaturrahim teh kacida pentingna. "Wa ati'ulloha warrosulahu walaa tanaaja'u fatafsaluu watadhaba riihukum wasbiruu, innalloha ma'asy syobiriin. Jeung masing to'at ka Alloh katut Rosul-Na, jeung poma maraneh ulah rek pacengkadan, karana engke maraneh baris jadi lemah jeung kakuatan maraneh jadi leungit jeung sing sabar karana saestuna Alloh nyarengan jalma-jalma anu salabar. (QS. Al-Anfal : 46). Kitu deui, silaturahmi bakal numuwuhkeun silih mikanyaah. Rosululloh Saw ngadawuh : Sing saha nu hayang ditambahan rejekina jeung dipanjangkeun umurna, mangka prak pigawe silaturrahim. (HR. Bukhari Muslim).
3. Mopohokeun parentah jeung ngalampahkeun panglarang Alloh Swt.
Dina ajaran Islam aya istilah amar ma'ruf nahyi mungkar. Nitah kahadean nyegah kamungkaran. Eta teh hakekatna mah manusa sangkan inget jeung milampah parentah Alloh jeung nyegah panglarangna. Dina elmu syare'at, aya istilah halal, haram, makruh, mubah, dosa, sah, batal. Syare'at eta teh hakekatna mah sangkan manusa apal, mana nu kudu dipilampah, mana nu kudu cegah. Jalma nu mopohokeun Alloh swt. hiji waktu bakal kasorang musibah. Alatan dosa, saperti ngalakukeun jinah, ma'siat bakal ngabalukarkeun datangna musibah. Dawuhan Alloh Swt. : Nya basa maranehna poho kana saniskara anu diwawadian ku Kami ka maranehna, bray ku Kami dibukakeun lawang-lawang kana sagala perkara teh, nepi ka basa maranehna keur saruka bungah ku rejeki anu ditamplokeun ka maranehna, dadak dumadak Kami nibankeun siksaan ka maranehna, nya harita keneh maranehna pegat pangharepan." (QS. Al-An'am : 44).
4. Hirup dilingkungan ma'siat. Hade gorengna paripolah manusa bakal gumantung kana lingkunganana. Ku kituna upama lingkunganana hade, merenah tur genah luyu sareng parentah Alloh, mangka hirupna oge bakal salamet. Sabalikna upama lingkunganana pinuh ku lampah paripolah dosa sarta milu kabaud ku dosa jeung ma'siat, mangka hirupna oge bakal cilaka. Ku kituna, musibah bakal tumiba ka jalma nu resep ma'siat. Rosululloh Saw kantos ngadawuh : Pek pilihan tatangga samemeh maraneh milih imah. Jeung pilih pibatureun samemeh leumpang." (HR. Khatib).
5. Migawe karuksakan

Dawuhan Alloh : "Geus timbul karuksakan di darat jeung di laut alatan pagawean leungeun manusa, anu balukarna Alloh nibankeun ka maranehna (wawales -tina) sabagian anu ku maranehna dilampahkeun, supaya maranehna babalik pikir." (Q.S. al-Rum :41).

Sagala musibah nu matak hirup oge jadi walurat saperti sarwa kakurangan cai teh, tangtu ieu mangrupa musibah nu jadi alatan manusa keneh. "Jeung maraneh ulah nimbulkeun karuksakan di ieu bumi sanggeusna beres, jeung pek geura ngado'a ka Anjeunna kalawan sieu sarta manteng hayangna, karana saestuna rohmat Alloh teh deukeut ka jalma-jalma anu ngalampahkeun kahadean." (Q.S. al-A`raf [7]:56).

Alatan kabodoan manusa sarta lolong dina kayakinan, henteu paham ka nu nyiptakeun, ka nu ngapimilik, sarta ka nu jadi puseurna katoatan, ahirna manusa aya dina kaayaan nu linglung kalawan teu mampuh dina nyepeng amanah kakhalifahan nu samistina.

Alatan kabodoan manusa oge, ahirna katalimbeng nepi ka mahluk dijadikeun "Tuhan" jeung manusa sorangan ngajadikeun sumberna bebeneran malahan ngajadikeun pangeran. Nu kieu nu ngaranna musyrik, nu jadi asal mula ditibankeunana sagala musibah.

Manusa oge dina ngolah jeung ngamangpaatkeun alam ieu, boh di darat boh geus ngarasa jadi milikna sorangan, henteu ngarasa yakin yen saleresna Alloh nu maha ngapimilik. Nepi ka maranehna ngarasa mampu ngadalikeun akibat nu geus dilakukeunana. Ku kituna kasarakahan jeung kasenangan geus jadi pangeran maranehanana. Maranehna deui sombong, ngajadikeun yen elmu pangaweruhna hiji-hijina pituduh hirupna sorangan. Nu kieu nu disebut kamusrikan dina harti nu leuwih luas. Kitu deui alatan pmadegan kitu nu saestuna akibat timbulna musibah di alam semesta ieu.

Ku kituna, kahartos pisan, naon sababna tiap Nabi jeung Rosul salawasna nyandak risalah tauhid nu jadi puseurna kasalametan manusia. Alatan kayakinan ka Alloh, manusa oge sayaktosna bakal mampu ngajalankeun khalifah di muka bumi.

Ku margi kitu, naon wae nu kudu jadi tarekah manusa sangkan teu kakeunaan musibah?
1. Istirja. Nyaeta mulangkeun (tawakal) sagala perkara ka Alloh Swt. kalawan satemenna ngedalkeun Innalillahi wa inna ilaihi rooji'uun. (satemenna kuring teh milik Alloh tur bakal mulang deui ka Alloh)
Kekecapan bieu ngandung harti, yen naon wae sare'at nu teu kacumponan pikeun nandangan musibah, ahirna mah kudu diuihkeun deui ka Alloh. Da, manusa mah mung katitipan amanah wungkul.
2. Do'a. Pikeun jalma mu'min, sagala musibah nu tumiba, eta teh mangrupa ujian. Nu hakekatna Alloh ngingetkeun, sangkan manusa ulah poho atawa nyambung, mahabbah ka nu nyiptakeun ieu alam. Da, geuning saha jalma nu moal keuna ku musibah. Kabeh manusa pasti bakal keuna ku misubah, tinggal naha musibah eta bakal jadi wasilah ngadeukeutkeun urang ka Alloh atawa sabalikna.
3. Ihlas jeung sobar. Dawuhan Alloh : "Jeung Kami geus ngagelarkeun bumi sarta nancebkeun gunung-gunung di dinya, turta Kami nuwuhkeun sagala rupa di dinya anu saimbang. Jeung Kami geus ngajadikeun kaperluan hirup keur maraneh di dinya, jeung pikeun mahluk-mahluk lianna, lain maraneh nu nyadiakeun rejekina. Jeung taya sarupaning barang oge anging anu di Kami gudangna, jeung Kami henteu nurunkeunana kajaba nurutkeun ukuran nu pinasti."

Jalma sabar nalika kenging musibah, sakumaha didawuhkeun dina surat ar-Ra'd ayat 23-34, negeskeun, sadaya ujian ti Alloh 'Salamun 'alaikum bima shabartum'.

Saperti kajadian musibah lini jeung tsunami, nu parantos nimbulkeun korban lain saurang tapi puluhan rebu urang ieu teh mangrupa ujian. Ujian Alloh ieu, hayu urang jadikeun muhassabatun nafsi, urang intropeksi diri. Musibah jiwa raga, harta banda nu paburantak, pikeun kaum muslimin, ieu teh ujian Alloh, innalillahi wa inna ilaihi roji'un. Urang asal ti Alloh, bakal balik deui ka Alloh. Ka nu dikantunkeun, kulawargana, mugi sing sabar sareng tawakal. Pahala sakumaha janji Alloh, mung dipasihkeun ka jalma-jalma nu sabar sareng tawakal.

Wal-Ashri saur Alloh, nuduhkeun kiwari pisan, urang kedah peduli, balikkeun deui sagala pagawean urang kana bebeneran. Tepikeun rasa kaadilan. Kamungkaran teu aya hartina, korupsi, kolusi, upama kakawasaan sareng kamu'jizatan Alloh geus diturunkeun, teu sabanding jeung pangawasa manusa nu sarakah, jeung lamokot ku dosa. Ku margi kitu, mung ku kaimanan, kasabaran sareng katawakalan, nu bakal malikeun kaayaan jadi tengtrem, salamet dunya sareng aheratna. ***

Ragragna Darajat Pamingpin

Munara Cahya

Ibnu Qayyim nétélakeun, yén kasadaran manusa dina ngalakukeun kamungkaran atawa kamaksiatan téh aya tingkatanana nurutkeun kana golonganana. Istilah golongan éta disebutna masyhad. Dina basa Arab masyhad asal kecapna tina syahida nu hartina nyakséni. Jadi masyhad hartosna kumpulan jalma jeung nyakséni kana hiji perkara. Jadi sacara istilahi masyhad téh kumpulan jalma-jalma nu ngabogaan ciri nu sarua dina polah jalma nu ngajurung nafsu dina kamaksiatan. Ibnu Qayyim nyebutkeun masyahidul khalqi fil ma'shiyyati. Manusa ngalakukeun ma'siat ku rupa-rupa nu baréda nurut kana golonganana. Diantara golongan nu kaasup méngparkeun bebeneran téh, nyaéta masyhadul hayawaniyyah, golongan sasatoan. Sifat jalma nu kawas golongan sato téh saperti, jalma nu mikirkeun dirina sorangan, teu ieuh mikiran batur. Manéhna teu boga kanyaah ka papada manusa. Istilah ceuk jaman kiwari mah boga sifat égois. Saperti sasatoan, cukup mikir keur dahar, nginum ku carana sorangan. Manusa nu dibekelan akal, lamun cukup jiga kalakuan sato, éta jalma kaasup kana golongan masyhadul hayawaniyyah.

Naon sababna? Ibnu Qayyim nyebutkeun, alatan kararitu, masyhad ieu mung ngarujung hawa nafsu, néangan kasenangan lahiriah bari teu paduli kumaha carana mah.

Ku margi kitu, dina nyanghareupan mangsa kiwari, mangsana milih pamingpin, kaum muslimin ulah kabobodo. Sabab lamun geus kabobodo, naon bédana jeung jalma bodo. Lamun geus katerapan jalma bodo, sakumaha dawuhan Rosul bakal nimbulkeun nu ngaranna fitnah.

Sifat manusa nu disebatkeun di luhur numutkeun Ibu Qayyim bakal nurunkeun darajat kamanusaan. Malahan ahlak jeung pikiranana bakal ancur, leuwih ancur tinimbang sato.

Rosululloh SAW méré ugeran yén dina mangsa engké aya karisi jeung karempan pikeun umatna. Kaum muslimin sangkan tatan-tatan, caringcing pageuh kancing, saringset pageuh iket pikeun nyanghareupan mangsa anu bakal nyilakakeun sakumna umat anu balangah. Sing saha jalma anu kaolo, kabobodo ku éta jaman, moal bisa dipungkir deui éta jalma geus kaséréd, ka pélét ku pangbibita paripolah sétan.

Ku margi kitu, moal bisa dihalangan deui, nerapna panyakit munapék. Deukeut pisan fitnah jeung munafik. Jalma munafik pastina resep nimbulkeun fitnah. Mangga émutan, bohong atawa hianat, éta téh sarua ayana di jalma nu resep nimbulkeun fitnah. Alatan éta, bakal datang nu ngaranna panyakit haté. Jalma munapék moal ngareunah lamun manusa sejenna, sainganana meunang kabagjaan. Baris dikukuntit ku rasa panasaran. Saur Imam Ghozali, panyakit haté manusa, lir ibarat panyakit belang dina beungeutna, bari manéhna teu bogaeun eunteung. Jeungna deui, upama aya anu mépélingan ogé kalah malik ngéwa. Luyu sareng dawuhan Alloh dina surat al-Nisa ayat 145 : "Innal munafiqiina fiddarkil asfali minannari walan tajida lahum nashiron" hartina; Saéstuna jalma-jalma munapék diperenahkeunana di naraka anu panghandap-handapna, jeung moal aya anu bisa nulungan ka maranéhna. Naudzubillahimindalik.

Nyegah Mumusuhan

Nalingakeun pajamanan kiwari, duka jamanna koalisi duka jamanna kolusi, salawasna umat Islam kudu ngemutan heula, pidawuh Alloh dina surat al-Baqarah ayat 193 : Waqootiluhum hattaa la yakuna fitnatun wa yakunaddinu lillahi, fainin tahau fala 'udwana illa 'aladhdholimiin. Hartosna kirang langkung : "Jeung prak perangan ku maranéh nepi ka teu aya deui gangguan (fitnah), jeung nepi ka agama téh ngan nu kagungan Alloh baé, tapi upama maranéhna geus eureun, ulah aya deui mumusuhan anging jeung jalma-jalma anu darolim."

Dina mangsa kiwari, mangsana nyanghareupan milih pamingpin bangsa di urang ogé, sok aya istilah tim suksés, tukang ngomong nepikeun program calon présidén pikeun narik simpati masarakat. Di dieu omongan jalma, bisa waé ngundang fitnah. Bakal muncul fitnah-fitnah anyar pikeun ngagebruskeun lawan politikna.

Ku margi kitu, dina naon waé, bagja jeung cilaka hiji jalma gumantung kana omongana. Lamun omonganana dina jalan bebeneran geus pasti meunang kabagjaan. Sabalikna lamun omonganana ruksak, teu mawa mangpaat, pastina cilaka atawa sumberna nu jadi fitnah. Jalma anu ngarti ka diri atawa nu bener-bener nganggem agama, tangtuna omonganana ogé bakal diriksa. Pidawuh Rosul, Al-muslim, man salima muslimuna min lisanihi wa yadihi. Nu sebut jalma muslim téh, nyaéta jalma nu bisa salamet tina omongana jeung leungeunna.

Ku kituna hayu urang regepkeun deui dawuhan Alloh dina surat al-Baqarah ayat 191 : "Wal fitanu assadu minalqotli" hartina; Jeung fitnah éta leuwih gede bahayana tinimbang rajapati. Kitu deui saur Alloh SWT. : "Fainin tahau fala 'udwana illa 'aladhdholimiin", hartosna : tapi upama maranéhna geus eureun, ulah aya deui mumusuhan anging jeung jalma-jalma anu darolim."

Tilu Sikep Pamingpin

Dina mayunan mangsa kiwari, masing jadi eunteung pikeun kaum muslimin. Rosulullah salaku pamingpin dunya, geus sakuduna kiwari, urang dina milih pamingpin ogé kudu nu jujur, amanah, fatonah jeung tablég. Nu jujur, dipercaya (tara hianat), pinter ogé wani nepikeun, mana nu bener mana nu salah.

Pamingpin nu taretep dina jalan anu bener, bakal dipiharep ku kaum nu ariman. Sabalikna bendu pamingpin nu boga sifat ati mungkir beungeut nyanghareup, lain dina letah lain dina haté. Ku kituna kaayaan di urang mah, nu kitu téh lain teu aya. Kieu teh tiasa janten, karana seueur keneh jalma atawa pamingpin nu kalebetkeun jalma nifak téa. Ku kituna, pamingpin mana nu janten pilihan?
1. Istiqomah. Pamingpin kedah ngagaduhan sipat istiqomah. Panceg iman ka Alloh jeung ka Rosulullah, éta nu leuwih utama. Teu tiasa dipungkir deui, cocoba, ujian nu karasa ku umat Islam. Rék masalah atikan, pangangguran, pulitik (siyasah), atawa khilafah (kapamingpinan). Contona dina masalah atikan, umat Islam kalebet kaum nu teu uteukan. Ieu nu kudu buru-buru dirobah. Urang kudu istiqomah, umat Islam kudu jadi umat nu palinter.
2. Resep silaturrahim. Kaum muslimin kedah milih pamingpin nu nyeueurkeun silaturrahim, nu sieun lamun umatna paburencay, silih jongklokeun, silih goréngkeun komo saling fitnah mah. Geus jadi conto dina sajarah Islam, kumaha akibat tina saling fitnah, ahirna umat Islam ancur saréréa.
3. Kudu resep tutulung (Ta'awun). Perkara ta'awun pikeun pamingpin geus dicontoan ku Rosulullah SAW. Sabab, disatengahing bangsa nu walurat, loba nu masakat, pamingpin oge kudu nu resep tutulung. Pamingpin nu sieun, yén kafakiran téh bakal ngabalukarkeun kakufuran. Saur Rosul, "kadal fakru ayakuna kufro" (jalma fakir bakal deukeut kana kufur).
Mudah-mudahan, kaum muslimin teu kagolongkeun kana jamma nu fakir jeung kufur. Ku kituna, pamingpin nu resep mikanyaah jeung resep tutulung ka papada manusa, sakumaha Rosulullah SAW geus dicontokeun. Ta'awun ogé sanés wungkul dina masalah harta, tapi dina masalah pamikiran. Seueur partéy Islam atawa organisasi Islam nu can enya-enya merjuangkeun umat.
4. Pamingpin nu tawakal. Sanajan masih loba panyakit umat Islam nu ngabalieurkeun ajaranana, tapi pikeun umat Islam nu bener-bener nyekel agamana, ahirna kedah tawakal sakumaha dicontoan ku Rosulullah SAW. Rosul upami tos usaha nu kalawan enya-enya tapi teras-terasan kenging ujian, mantenna nyerahkeun deui ka Alloh. Ieu pisan, umat Islam sareng pamingpin di urang kirang ngagaduhan sipat tawekal. Lamun umat Islam di uji, kalolobanana mah sanés tawekal ieu, tapi kalah nyalahkeun alam jeung ajaran Islam sorangan.

Ku kituna, mangga urang sing papinter-pinter dina milih pamingpin nu leres-leres luyu sareng ajaran Alloh jeung Rosulullah. Balik deui kana sifat kamanusaan nu ngadatangkeun kana kagoréngan, urang cegah ti ayeuna. Nu jadi pamingpin atawa guru, kahadé istiqomah dina bebeneran. Ulah katépaan nu ngaranna masyhadul qalbiyyah. Nu jadi pangusaha, kahadé ogé ulah katépaan sifat hubbud dunya.

Kitu deui saur papagon agama, "Dzaalikal kitabu la roiba fihi hudal lil muttaqin", Papagon nu teu aya deui karaguan pikeun tujuan hirup manusa nu takwa nu miseja bagja di dunya, bagja di ahérat, iwal jalma nu mikacinta kana kitab Allah, Al-Qur'an salaku pituduh Allah Swt.

Mudah-mudahan urang sareng dipamingpineun urang kalebet kana golongan nu bakal disalametkeun dina syafaat Rosulullah engké di yaomul qiyamah. Amien.

***

Mukakeun Panto Salega-legana

Tina saban pemilu ti mangsa ka mangsa, kanyahoan geuning partey pulitik Islam kitu-kitu keneh wae. Jumlah sora nu ngarojongna lain nambahan tapi kalahka nyaeutikan. Iwal PKS, hal kitu teh karandapan ku PPP, PKB jeung PBB. Tapi, bisa jadi PKS oge bakal ngurangan simpatisanna, mun seug polah pangurusna, saperti tembong kamari ieu, sakitu peupeuleukeukna. Anis Mata,upamana, apan make "ngancam" sagala mun seug PD ngajak koalisi ka Golkar cenah. Atuh nu pohara matak tugenahna mah, nya reaksi pangurus PKS nu sakitu emosionalna basa SBY milih Boediono minangka Wapres. Cik atuh ulah kitu carana, biasa-biasa wae, da buktina mah geuning maranehna tuluy narima pasangan SBY Berbudi teh.

Dina acara Debat nu diayakeun ku TV One, salasaurang paniten pulitik Islam netelakeun, pangna partey Islam taya kamarasanana teh, kulantaran cenah "jualanana" teu matak narik masarakat, saperti kukulibekan wae sabudeureun nanjeurkeun sareat Islam. Hal-hal poko saperti kamiskinan, kateuadilan jeung ngareanana masarakat nu ngaligeuh bet teu dipirosea. Kana paniten kitu, salasaurang pangurus PBB nolak sapajodogan. Cenah, masalahna lain dina sual program nu ditepikeun, tapi partey Islam hengker dina sarana, kaasup kurangna dana. Mana nu bener?

Minangka babandingan, aya hadena mun urang nitenan partey anyar saperti Gerindra. Ku naon dibandingkeun jeung partey Islam saperti PBB, upamana, nu geus leuwih ti heula kumelendang, Gerindra bet bisa ngahontal jumlah sora nu leuwih rea?

Tetela, Gerindra leuwih awas lebah milih isu-isu nu ditepikeunana ka masarakat. Apan masalah kamiskinan ditabeuh pohara harusna, kitu deui jelas pisan lebah milih masarakat nu dirangkulna saperti kaom tani jeung nelayan, upamana. Memang, teu bisa dibantah, Gerindra dirojong ku dana nu sakitu medah-meduhna nepi ka mampuh masang iklan dina media massa elektronik sakitu remenna. Tapi, teu bisa dibantah deuih, orientasina apan jelas nyaeta ngangkat masarakat miskin jeung masarakat ngaligeuh, nu ku pamarentah ayeuna tacan kagarap. Jadi, segmen pasar nu tacan katodel ku partey pamarentah geuwat dirangkul. Nya eta pisan apan nu henteu digarap ku partey-partey Islam teh. Teu jelas apan, program naon nu bakal dijalankeun ku partey-partey Islam pikeun mupus kamiskinan jeung ngurangan masarakat nu ngaligeuh teh? PKS leuwih "cerdik" dibandingkeun jeung partey Islam lianna, carana apan henteu gogorowokan sual sareat Islam, tapi ngaheulakeun nanjeurkeun isu pamarentahan nu bersih. Jeung ajakan kitu dibuktikeun kalayan disiplin ku para kaderna. Leuwih ti kitu, lebah kaderisasi apan PKS sakitu tohtohanana. Jadi, PKS lebah dieu mere conto, mukakeun panto parteyna salega-legana, henteu nutup diri. Istilahna milih minangka partey "terbuka", lain partey "tertutup", "bergerak ke tengah" henteu murungkut cicing di sisi.

Organisasi Kasundaan

Teu beda jeung partey Islam nu murungkut di sisi, teu wani ngageser ka tengah, teu ngarangkul masarakat salega-legana,tapi saukur gaul jeung masarakat nu saihwan, tah, kitu polah organisasi kasundaan oge. Apan persepsi urang kana kasundaan oge henteu ngised tina budaya heureut saperti kawatesanan saukur kasenian wungkul jeung unak-anik hal ihwal basa jeung sajarah. Upama Yusuf Kalla ngahudang kaom sudagar Bugis, kitu deui Surya Paloh ngahucuhkeun kaom sudagar Aceh, Emil Salim jeung kaom elite Minang sejenna ngangkat masalah ekonomi Minang, tah, masalah ekonomi kitu nu sakitu pentingna dina jaman kiwari apan ku kaom elite Sunda mah teu pati dipalire. Minangka conto iraha aya gempungan ngeunaan ekonomi masarakat Sunda, padahal ceuk antropolog Budi Radjab mah, potensi ekonomi kaitung kuat di masarakat urang teh. Tapi ku naon teu pati diangkat jeung teu dijadikeun jejer kagiatan ku organisasi kasundaan?

Padahal, masing kumaha wae oge, kasundaan ngan bisa ngalalakon di lemburna sorangan mun seug mampuh mernahkeun diri dina konteks kamajuan pangwangunan masarakat sabudeureunana. Kaasup dina hal bieu, konteks pangwangunan nu keur dilakukeun ku pamarentahna. Upama kitu nya geus sakuduna atuh wacana kasundaan oge kudu ngambah kagiatan masarakat salega-legana lain saukur sabudeureun ritual kasenian wungkul, upamana.

Kader

Jelas lebah dieu urang mikabutuh "kader-kader kasundaan" nu lega ambahanana. Organisasi kasundaan saperti DAMAS, BAMMUS, Paguyuban Pasundan kudu pada nalek geus nepi ka mana lebah nataharkeun kader-kaderna. Kitu deui partey pulitik nu kumelendang di tatar Sunda sarua kudu diroris geus nepi ka mana ngayakeun kaderisasi pikeun ngamunculkeun calon pamingpin mangsa ayeuna jeung jaga.

Saratna, nya organisasi kasundaan, kitu deui partey pulitik nu hirup di tatar Sunda nu ngawengku Jawa Barat jeung Banten, kudu "terbuka", mukakeun panto salega-legana.

Mun teu kitu, wah, nya angger wae moal aya kamarasanana.

***

Rayat Butuh Wawakil nu Amanah geusan Nyanghareupan Krisis Global

Sakabeh nagara, kaasup nagara Adikuasa (Amerika) kiwari keur nyanghareupan pasualan anu kacida beuratna. Krisis Global (krisis ekonomi) nu kacida matak ngagejedna tur gede pangaruhna kana kamekaran widang-widang sejen. Jeung deui, krisis ayeuna kacida pisan bedana jeung krisis moneter nu kungsi ngarandapan taun 98-an. Harita, krisis moneter nu ngarandapan nagara urang teu leupas alatan ayana muatan krisis pulitik nu kacida gede pangaruhna. Naon pangna kitu, sabab harita, nagara urang keur nyanghareupan pasualan, pangpangna palebah ayana robahna sistim pamarentahan. Nu nyoceng waktu rada lila oge kana nyetabilkeunana deui. Tah, krisis global ayeuna mah, estu murni alatan seuseut seuatna sektor ekonomi nu ngabalukarkeun sakabeh nagara di dunya igeung, nu balukarna matak gejed kana rupa-rupa sektor sejenna.

Krisis taun 98 mangrupa krisis ekonomi nu ngarandapan nagara-nagara Asia wungkul. Nagara-nagara sejenna di luar Asia teu keuna ku krisis. Ku kituna, harita nagara-nagara kuat saperti Eropa, Amerika jeung Jepang, milu mikiran enggoning ngungkulan eta pasualan. Ari ayeuna euweuh hiji ge nagara anu teu keuna ku sakadang krisis (krisis global). Teu diiwalkeun, kaasup nagara kuat oge keuna ku krisis. Hartina, nagara-nagara kuat ge, boro-boro mantuan nagara leutik, keur nagarana sorangan ge perelu nyalametkeun sewang-sewangan.
Ku kituna, taun 2009 ieu, urang kudu leuwih apik, soson-soson tur leuwih daria sangkan bisa leupas tina pasualan anu leuwih beurat ti batan taun-taun samemehna. Komo deui, taun ieu urang nyanghareupan kagiatan akbar nyaeta mapag hajat demokrasi 'Pemilu Legeslatif' (DPR Pusat, DPD, DPR Propinsi jeung DPR Kota/Kabupaten). Nu saterusna pilihan Presiden deui.

Pikeun para wawakil rayat nu diuk boh di Dewan Perwakilan Rakyat (DPR RI, Propinsi sarta Kota/Kabupaten) boh di Dewan Perwakilan Daerah (DPD) dipentes masing bisa nyumponan aspirasi kereteg hate rayat sagemblengna. Hartina, perelu tokoh para wawakil rayat nu kompeten, amanah nu saetuna bisa nyumponan kereteg jeung harepan-harepan rayat.

Hal di luhur minangka pangbageana Prof. Dr. Ir. H. Ginanjar Kartasasmita, Ketua Dewan Pangaping PB. Paguyuban Pasundan oge Ketua DPD RI nu taun ayeuna nyalon deui DPD, dina acara Silaturahim Dewan Pangaping PB Paguyuban Pasundan jeung kulawarga besar Paguyuban Pasundan Cabang Kota Bandung, poe Saptu 7 Maret 2009 di palataran Kantor PB. Paguyuban Pasundan, Jalan Sumatera 41 Bandung. Hadir dina acara, H. A. Syafei, Ketua Umum PB. Paguyuban Pasundan, Prof. Dr. HM. Didi Turmudzi, M.Si., Sekjen PB. Paguyuban Pasundan, H.R. Tata Gautama Suryawan Ketua YPDM Pasundan, Ny. Hj. Popong Otje Djungjunan Dewan Pangaping PB. Paguyuban Pasundan, H. Dada Rosada Ketua Dewan Pangaping Paguyuban Pasundan Cabang Kota Bandung, R. Gani Kusumasubrata Dewan Pangaping Paguyuban Pasundan Cabang Kota Bandung, Soma Gantika Ketua Paguyuban Pasundan Cabang Kota Bandung, T. Subarsyah Wk Ketua Paguyuban Pasundan, rengrengan pangurus Paguyuban Pasundan Cabang Kota Bandung, para guru katut siswa siswi Pasundan Kota Bandung, sarta para tamu ondangan nu hadir teu kurang ti 500 urangna. Harita palataran Paguyuban Pasundan nu sakitu legana dadak jadi heureut, saking ku pinuhna anu hadir.

Sajeroning kitu H. Dada Rosada Ketua Dewan Pangaping Paguyuban Pasundan Cabang Kota Bandung dina pangbageana nandeskeun, mugia silaturahmi ieu janten wadah beungkeutan silih cacap kanyaah dina saamparan sabaraya rasa. Lian ti kitu, saur Kang Dada deui tandes naker, asmana Dewan Pangaping katut rengrengan pangurus Paguyuban Pasundan Cabang Kota Bandung, ngahaturkeun wilujeng sareng jurung du'a ka Bapa Ginanjar Kartasasmita nu nyalonkeun deui janten DPD RI, Ibu Hj. Popong Otje Djungjunan caleg DPR RI, Kang Gani Kusumasubrata caleg DPR RI, sareng Bapa Ali Hasan caleg DPR Propinsi. "Mugia wargi-wargi urang anu kagungan maksad seja maranggung sing jucung nanjung apanjang apunjung".***

Fatwa MUI 1 (Ieumah humor dulur..)


Fatwa MUI 1
"Saprak aya fatwa haram ngaroko di tempat umum ti MUI, aya hiji kabiasaan anyar nu dilakukeun ku para pagawe di kantor-kantor pamarentah, nyaeta baretah cicing di WC salila-lila. Manahoreng lain pedah nyeri beuteung. Ieu mah keur anteng ngadon udud."

Fatwa MUI 2
Budak santri: "Mama, ku naon ari kuring diharamkeun ngaroko? Ari Mama mah meunang?"
Mama Kiai: "Wayahna bae, sing sabar. Ujang ge mun umurna kawas mama geus 70 taunan mah meunang ngaroko teh."
Budak santri: "Eum kacida teuing MUI teh... (bari mikir jeung ngitung umurna nu masih keneh 12 taun)"

Huruf O
Pa Guru: "Cik, teangan kota di Jawa Barat nu make huruf o kabeh."
Cepi : "Ponorogo sareng Bondowoso, Pa."
"Pa Guru: "Eta mah Jawa Timur!"
Dika: "Wonosobo sareng Solo..."
Pa Guru: "Ieu mah di Jawa Tengah..."
Tegar: "Sorong, Solok, Tomohon..."
Pa Guru: "Eta mah luar Jawa, atuh!"
Udin: "Kedahna huruf vokal A di Sunda mah?"
Pa Guru: "Ah aya wae mun mikir mah... Tomo, Jonggol, tah kota gedena Bogor! Kulantaran aranjeun kawon, prak ah... tembangkeun tilu lagu Sunda anu kompak!"

Kiamat
Novita: "Leres kiamat teh taun 2012?
Endah: "Muhun. Saurna, ti taun 2012 kaditu mah sawangan paranormal dunya teh poek... aya halimun nu ngahalangan. Implengan anjeunna mung dugi ka taun 2012.
Farhan : "Boa-boa..."
Novita : "Boa-boa kumaha Kang Farhan?"
Farhan: "Si paranormal kaburu maot...
Novita: "??!!

Bingung Mudik
Bulan puasa kamari di terminal Leuwipanjang aya budak ngora ginding keur hulang-huleng bangun bingung. Panasaran dideukeutan, terus ditalek, "Ku naon Cep, hulang-huleng?"
"Puguh nuju bingung abdi teh, A. maksad teh bingung mudik," cenah.
"Na kedah bingung, pan mudik mah kari jung muru lembur," pok teh, da kitu pan ari mudik mah.
"Nu mawi abdi mah teu gaduh lembur da tulen urang Bandung," ceuk Si Kasep teh ngalengis bangun kacida nalangsana. Deudeuh teuing.

ATM
Umar : "Mir digawe teh jadi tukang naon?"
Amir : "Purah nungguan A Te eM."
Umar : "Genah, di bank meureun nya?"
Amir : "Ah lain, di pabrik."
Umar : "Naha di pabrik aya A Te eM kitu?"
Amir : "Aya, Alat Tenun Mesin."
Umar : "Mun ti tatadi, digawe di pabrik tinun kitu!"

Demo
Icih : "Cah, aya pe-er ti sakola, naon cenah hartina piit ngeundeuk-ngeundeuk pasir, pacikrak ngalawan merak?"
Acah : "Gampil nu kitu mah, ayeuna ge keur usum, nu demo."
Icih : "Naha los-los ka nu demo sagala?"
Acah : "Enya mahasiswa-mahasiswa keur ngeundeuk-ngeundeuk pamarentah supaya ulah naekeun harga be-be-em, masih keukeuh dieundeuk-eundeuk ge, tetep we moal digugu."

Antara Kabagjaan jeung Katunggaraan


Dina kahirupan, urang salawasna urang baris dipayunan ku dua hal. Di antarana kabagjaan jeung katunggaraan. Eta dua hal teh mangrupa Ujian keur saban manusa nu ujung-ujungna kumaha kalulusanana. Saterusna nu ku urang kudu dititenan wirehing, eta dua pancen teh kudu diartikeun kalawan jembar. Kahijina, urang hirup bakal ditebihkeun tina ngarasula. Kaduana, urang misti ngupama kana amanat karuhun, yen urang minangka urang Sunda ngagaduhan budaya-budaya anu kalintang luhungna. Ciri-ciri urang Sunda, nya diantarana ngabogaan 'gede kaera jeung karumasa'. Tah jadi, dina naon wae hal urang kudu ngabogaan kaera. Upama wae, urang jadi pelajar nya kudu era jadi pelajarana, atuh jadi karyawan kudu era jeung kalungguhanana. Kitu deui upama jadi pajabat, nya kedah isin jeung kalungguhanana. Jadi sagala rupa mun ngawengku baribasa diwuwuhan ku eta perkara, insya Alloh boh dina prilakuna boh dina damelna urang tangtu baris nyekel atawa cicing dina adeg-adeg budaya titinggal karuhun. Sakali deui sim kuring ngemutan, yen urang Sunda saestuna kedah ngabogaan gede kaera dina harti anu sajembar-jembarna.

Tah di sagigireun eta, urang ge kedah gede wawanen. Hartina, urang Sunda kudu ngaleupaskeun kabiasaan anu ngalalaip maneh saperti 'mangga ti payun', ku batur ulah ku sorangan teu dipigawe. Bari jeung dirina teu panuju ditungtungan ku kukulutus tukangeun. Tah eta pisan nu misti dipahing. Lebah dieu kawasna misti dilelempeng hiji palsapah Sunda nu ajenna kalintang jerona. Upama ngalenyepan kana hal bieu, lain hartina urang ngelehan jeung kudu sumuhun dawuh, tapi urang misti nembongkeun sikep jeung wawanen bebeneran. Saperti teuneung ludeungna tokoh Sunda Otto Iskadar Di Nata (Si Jalak Harupat) nu toh pati jiwa ragana bebela demi bangsa katut nagara.

Janten dina kahirupan, sim kuring umajak ka dulur-dulur, hayu urang tanjeurkeun deui budaya titinggal karuhun, micinta karepeh rapihan bari ngagem palsapah Silih Asih, Silih Asah tur Silih Asuh. Silih asih hirup sauyunan dibarung ku silih asah dina ngatik ngadidik enggoning ngawujudkeun silih asuh beungkeutan saamparan sabaraya rasa.

Pon kitu deui ku ayana budaya deungeun poma urang ulah ngabogaan sikep pasip tur nembongkeun rasa negatip. Tapi misti jadi pamecut, tur ngantebkeun budaya-budaya nu geus nyampak tur aya samemehna. Sahingga, urang langkung jembar tur langkung daria ngudag kahirupan dina era global. Cohagna, urang siap ngigelan jeung ngigelkeun paneka jaman. Ku ayana budaya deungeun eta deuih, urang bisa leuwih anteb. Hartina datangna budaya deungeun urang ulah waka sirna, tapi misti jadi ciri atawa tangara, yen urang teh bakal jauh tangeh leungit tina jati dirina. Tah lebah dieu pereluna pamatri jati diri nu misti pageuh. Najan aya parobahan-parobahan paradaban, urang salawasna misti 'peka' kana naon wae pasualan-pasualan nu karandapan alatan ayana parobahan-parobahan. Nya diantarana urang misti parigel tur nembongkeun eksistensi jati diri urang sagemblengna.

Jadi sakali deui, ka urang Sunda kumna, ulah babarian tur leungiteun jati diri alatan budaya-budaya anu sipatna bakal ngaruntagkeun budaya titinggal karuhun. Cindekna, ku ngagorolong Iptak-Iptekna globalisasi teh masing dijadikeun hiji tatapakan jeung lengkah-lengkah anu saestuna bisa ngadumansikeun jeung budaya lokal. Nu ujung-ujungna urang tiasa manggung di tingkat luar.

Tah kumaha sangkan tatapakan budaya karuhun napak tur baris jadi kareueus keur generasi-generasi kiwari jeung mangsa ka hareup? Ngahudangkeun kareueus kana ajen inajen budaya karuhun ka generasi ayeuna, urang salawasna misti ngabiasakeun tur ngagedurkeun ajen-inajen budaya-budaya urang sorangan. Pon kitu deui sangkan eta ajen budaya lokal karasa luhungna , nya urang teu meunang ngamomorekeun, malah misti leuwih gedur sumanget ngaapresiasina. Di lingkungan birokrasi upamana, saban daerah sok ngagaduhan ciri has daerahna nu tangtuna apal kana ajen budaya lokalna. Di pamarentahan Jawa Barat hususna geus sakuduna ngaku yen kana kaparigelan urang Sunda bari napak dina adeg-adeg budaya Sunda. Apan, kapunjulan mah teu bisa diuji ukur tina hasil teknologi, tapi bisa ditilik tina rasa mibogana jati dirina enggoning ngamalirkeun ajen-ajen budaya lokalna. Tah ku kituna, upama urang deuk ngaraksa ngariksa tur ngamumule seni budaya titinggal karuhun misti dibarungan ku pok-pek jeung prakna sangkan wanoh, katara ayana jeung karasa mangpaatna ku balarea. Insya Alloh upama geus kitu, generasi urang bakal kataji saupama eta ajen budaya teh dikamalirkeun sahade-hadena. Tah ieu nu disebut sinergis antara pamarentah jeung masarakat nu saestuna misti diwangun babarengan kalawan daria.

Budaya-budaya urang atawa kaparigelan-kaparigelan urang Sunda misti diraksa diriksa tur dipintonkeun sangkan nyinglar tina anggpan yen budaya urang murahan. Teunggeul deukeutna, di lembaga boh pamarentahan boh swasta mun tea enya rasa rumasa jeung nyaah kana budayana sorangan, tangtu dina cumarita ge maol leupas tina basa indungna. Malah sim kuring miharep dina 'rekruitmen' (narima pagawe) di instansi/lembaga minimalna eta calon pagawe misti maher jeung basa daerahna sorangan.

Cimata Indung

Juragan Kodok
Bari angkaribung ku babawaan, gagancangan kuring leumpang mapay galengan, ninggalkeun lembur. Di hareupeun warung Ceu Enok, kuring eureun bari ngecagkeun dua jingjingan. Gek diuk dina bangku panjang paragi dariuk nu ngaradon ngopi bari nyegat mobil elep atawa beus.

"Na... asa suwung kieu, ieu teh, Ceu?" cekeng bari top nyokot bala-bala haneut hiji, tuluy dihuapkeun. Biasana tabuh sakitu, di warung Ceu Enok sok pinuh ku nu barang beuli utamana nu rek nyaba, sok ngadon ngopi heula cara kuring ayeuna, bari nyegat mobil.
"Tadi... Kang Karna jeung Mang Amud, ngaropi. Rek nyaraba ka Bekasi. Cenah aya pagawean. Dulurna nu ngumbara di ditu, rek ngadegkeun deui imah. Karek bieu pisan naek beus.
"Oooh...! Ceu, nyungkeun cai!"

Ceu Enok ngasongkeun gelas balingbing eusi cienteh panas. Saeutik-saeutik, kuring ngaregot. Tuluy nyokot goreng ketan. Am, disamualkeun. Untung teu meleg, da ketanna leutik. Lapar, atuda ti imah can sempet sasarap. Rurusuhan, bisi tinggaleun beus. Ari tepi ka jalan gede, beuteung karasa lapar. Antukna, ngetem heula di warung ieu. Kabita ningali bala-bala jeung ketan.

"Rek ka mana ari Nyai Ipah?" Ceu Enok nelek-nelek kuring nu dangdan beda ti sasari. Sanajan anyar balik ti Saudi, panampilan kuring teu kawas TKW nu lian. Sakapeung sok marahiwal, sagala dipasangkeun. Make pakean nu moronyoy jeung hurung ku papaesan. Oge wedak jeung lipensetip nu kandel. Kuring mah basajan we da tadina ge ti lembur, teu hayang ningalikeun boga duit, malah kalah ngabibita bangsat.
"Eu... ka... Cianjur, Ceu!"
"Ka saha?" Ceu Enok kerung.
"Ka..." luk, kuring tungkul. Sok sieun pajarkeun rek nepungan popotongan. "Hayang tepung jeung budak, Ceu."
"Ooooh... enya, kakara inget budak Nyi Ipah teh di Cianjur. Geus badag meureun budak teh?"
"Genep taunan, Ceu."
"Ari Wawan, geus boga deui pamajikan?"
"Haaar...ari Ceu Enok na teu terang? Pan abdi diserenkeun teh alatan Kang Wawan kawin deui ka nu sejen! Batur sapagaweanna di pabrik sapatu."
"Ku nurustunjung ari lalaki!"

Kuring nyerengeh, sanajan hate nyeredet. Ras inget, waktu Kang Wawan kawin deui tanpa sakanyaho kuring. Nyeri hate teh lain bobohongan. Kuring menta diserahkeun. Teu sudi didua. Teu suka dipangwayuhkeun. Hate dirarajet matak begang awak. Leuwih hade kuring hirup sorangan tibatan jadi nu kolot bari teu kungsi dicukupan pangabutuh. Harita Kang Wawan daek nyerenkeun asal make sarat, budak kudu milu ka manehna, dibawa ka Cianjur, lemburna. Tadina kuring teu narima, tapi sanggeus pihak kulawarga kuring jeung Kang Wawan badami, yen budak tetep rek cicing jeung bapana, tapi kuring bebas nepungan ka Cianjur. Jangji kulawargana, budak ge bakal mindeng dianjangkeun ka Panamur, lembur kuring, supaya bisa panggih jeung kuring, tur silaturahmi bisa manjang. Mudah-mudahan. Ku kituna mah kaharti. Leuwih hade budak nu datang ka Panamur, da ari kudu kuring nu ka Cianjur mah, euh...pimanaeun ongkosna. Ongkos ka Cianjur teh pan mahal, kudu buburuh tandur heula sababaraha minggu.

Najan rada medenghel, ahirna kuring ngelehan. Dua bulan ti harita, kuring didaftarkeun ka sponsor nu aya di Malangbong, jadi calon TKW, bari guling diri. Malah mun fit, kolot kuring ditinggalan kana sajutana. Kuring kabita. Sanggeus di Jakarta cicing di PT, kuring dinyatakeun fit. Teu lila, kuring ngapung ka Saudi. Saenyana, kuring bari mapalerkeun kakuciwa, ngubaran kapeurih hate nu geus dirarajet ku Kang Wawan.

Karasa, aya cai dina kongkolak panon kuring.

"Nyi Ipah!" Ceu Enok ngagebah lamunan kuring bari katingali carinakdak. Meureun ngarasakeun kapeurih hate kuring.
"Nyi Ipah ngora keneh. Panjang keneh lalakon. Jaba geulis, tangtuna rea lalaki nu miharep!" Ceu Enok kawas nu ngupahan.
"Saha atuh Ceu, lalaki nu miharep abdi? Abdi saukur rangda ti kampung, anak jalma malarat."
"Tong kitu, Nyi Ipah!" Ceu Enok diuk gigireun kuring, "Ayeuna Nyi Ipah geus beda jeung baheula. Nyi Ipah geus bisa ngadegkeun imah kolot sakitu agrengna. Nyi Ipah geus ngabagjakeun nu jadi kolot. Bagja!"
"Tapi kabagjaan kulawarga di lembur can sampurna, Ceu, lamun budak masih keneh jeung bapana."
"Aeh... apan Nyai teh lain rek ka Cianjur?" Ceu Enok ngagareuwahkeun. "Jung atuh, bisi kaburu beurang. Ku Euceu didu'akeun, sing salamet di jalan!"
"Euleuh... enya, Ceu Enok!" kuring geuwat nangtung bari ngodok saku calana lepis, ngaluarkeun duit rebuan dua lambar urut ngopi bala-bala jeung ketan. Bakating anteng ngobrol jeung Ceu Enok bari nyawang mangsa ka tukang nu pikasediheun, poho kuring keur ngadagoan beus nu bakal mawa ka Cianjur. Apan kuring teh hayang geura panggih jeung beubeulahan hate kuring.

Reg, beus Merdeka jurusan Banjar Jakarta, eureun hareupeun warung. Kuring naek. Babawaan anu loba, dikana bahasikeun ku kondektur.

***

Salila di perjalanan, kuring nyipta-nyipta bakal panggih jeung Abang, buah hate kuring. Harita waktu dibawa ka Cianjur, umur budak teh opat taun. Keur meujeuhna capetang sagala dicaritakeun. Keur meujeuhna barang dahar, sagala sedep. Mangsana kembang buruan.

Kumaha rupa budak ayeuna sanggeus ditinggalkeun dua taun ka Saudi? Keur leutik mah Abang teh awakna lintuh pikaresepeun. Kulitna hideung santen, tapi katingali manis. Lamun nyerengeh, katembong aya kempot dina pipina. Lucu budak teh, pikageugeuteun, pikanineungeun. Emh, barina ge saha atuh jalmana anu teu nyaah ka anak? Sato wae nyaah, komo manusa....

Beus eureun di Cipatat. Nurunkeun panumpang, tuluy nyemprung deui. Ret kana arloji, satengah sawelas. Wayah kieu mah, bangunna Abang geus mulang ti sakolana. Pan geus sakola ayeuna mah, geus kelas hiji. Didu'akeun Ucu ku indung. Sing tepi ka jucung sakola teh, tong kawas indung hidep nu ngan saukur bisa di lembur jauh ka bedug. Ucu mah sing bisa ngahontal naon nu dicita-citakeun. Peupeuriheun indung nu teu tamat SD-SD acan da teu kawaragadan. Antukna, ukur bisa jadi TKW, jadi bujang di nagara deungeun. Taya pilihan deui.

Beungeut budak ngolebat deui. Beungeut dua taun katukang. Manis, lucu, alewoh tur pikaresepeun. Beurat kuring teh ninggalkeun budak. Ngan kapaksa ingkah, bakating ku kabelit ku pangabutuh. Enya ge cicing di kampung, tapi kuring katut kolot teu boga sawah kawas batur. Beas tangtuna kudu meuli. Kadua kolot kuring kuli ka batur, purah macul, ngarambet, tandur jeung naon we sagawe-gawe, pikeun bisa nedunan eusi peujit. Bari angger teu cumpon, da kudu sagala dibeuli sanajan cengek oge. Loba pepelakan di buruan batur sabangsaning kaperluan nyambel jeung lalab, tapi maenya ari kudu barangpenta wae mah.

Lian ti hayang nyugemakeun nu jadi kolot, nekad indit ka Saudi seja mapalerkeun bangbaluh hate. Seja mopohokeun kanyeri jeung kapeurih alatan dihianatan ku Kang Wawan.

Alhamdulillah, mulang ti Saudi, kuring bisa meuli tanah jeung ngadegkeun imah. Imah nu tiheula, nu bilik, panggung tur leutik dirobah jadi kandang domba. Jero imah oge dieusian ku rupa-rupa parabot nu anyar meuli ti mebel di Malangbong. Korsi, lomari, risbang, tipi jeung sabangsana. Teu, kuring teu hayang balik deui ka Kang Wawan. Kuring ngarasa reugreug ningali kolot bungah. Ngan hanjakal, aya nu kurang dina hate. Buah hate kuring teu aya di dieu, nyicingan imah nu bisa disebut sigrong, ngadiukan korsi anyar, sare dina risbang nomer hiji, lalajo tipi dua puluh hiji inci nu cekas.

Ah, Abang....

Umurna geus genep taun. Jadi ras inget genep taun katukang. Ngandung tepi ka brolna, hirup teh mani werit pisan. Seuseut seuat, dahar isuk sore henteu lain bobohongan. Kang Wawan teu aya gawe, geus meh satengah taun di-PHK ti tempat gawena, pabrik tekstil di Racaekek, bari tanpa pesangon. Kahayang teh aya gadag. Keun sual milu ngaheurinan imah butut kolot kuring mah, teu nanaon. Tapi, cing atuh gawe naon we sagawe-gawe. Tapi da, lebeng we. Ancrub ka sawah, teu daek. Dititah ngarit sakali-kali ge, kaleked. Atawa milu ngaduk atuh ka nu keur ngadegkeun imah. Di lembur ge sok pirajeuneun aya nu ngajak nyaba ka dayeuh jadi kuli bangunan, tapi gideung jeung gideug we. Cape cenah gawe kitu mah. Abong urang kota, pipilih kana pakasaban. Padahal sanajan manehna boga ijazah SMP ge, can karuhan kabeh pabrik nu aya di Bandung, daek narima.

Waktu Abang gubrag ka dunya, tada teuing sedihna. Teu boga perenel-perenel acan. Orok beureum dibungkus ku samping kebat butut. Eta oge nginjeum ti paraji. Hadena aya nu haat mere sarigen rupa-rupa pakean orok ti mimiti baju, popok, gurita jeung nu lianna. Sanajan urut, geus taya warnaan baris mindeng diseuseuh, tapi ku kuring disuhun dina embun-embunan. Nu mere ngaran budak teh sabenerna mah lain kuring atawa bapana. Tapi Bu Yati, tatangga di lembur nu kacida bageurna. Nyeumpal orok ge tepi ka saratus rewu. Karunyaeun meureun ningali kaayaan kuring nu rudin tur prihatin ka orok. Ukuran di lembur mah kacida gedena. Bu Yati mah jalma ngarti. Atudan pensiunan guru SD. Cenah baheulana sakola di SPG. Hebat, bagja pisan. Tanda kaasih, Bu Yati mere ngaran anak kuring sakitu alusna, tapi weleh kuring teu nyaho hartina. Bangkit Andika Putra, ngan nenehna Abang. Saur Bu Yati, orok teh lahirna ping 20 Mei, bareng jeung mepeling hari Kebangkitan Nasional. Ari dina sirah kuring, ngaran budak nu geus disiapkeun teh iwal Mulyana, Nurdin, Sulaeman atawa Solihin we. Teu aya deui.

***

"Teh botolna... teh botolna... teh botolna... nu dingin...."
"Mocina Ibu... asli Sukabumi...."
"Tauco, tauco, tauco...."
"Gehu, gehu, gehu...."
"Sayang anak, sayang anak...."
"Jeruk, jeruk, jeruk asli Pontianak. Mirah geura... mangga diraosan heula...."
"Assalamu'alaikum, Bapak Ibu punten sakedap ngaganggu...."

Song-song, ngabagi panumpang amplop hiji sewang.

"Selamat siang!" jreng jreng... "Mobil butut... kaluaran baheula...."

Ceuli asa bonge. Teu puguh dedengean. Nyung nyeng, reang... Matak racleng tai ceuli. Kahayang mah, beus teh tong kudu eureun di pasar Ciranjang. Kagok, sakeudeung deui ge tepi ka Cianjur.

Kuring ngageberan beungeut nu pinuh ku kesang, ku kipas meunang meuli tadi ti nu ngasong di parapatan tol Cileunyi. Awak karasa bayeungyang. Tuluy ngodok tina tas dina lahunan, botol aqua urut nu ti imah meunang ngeusian ku ciherang tina kendi. Regot nginum. Seger, waktu cai ngabaseuhan tikoro nu garing.

Teu kungsi lila, beus ngageuleuyeung. Hate kekejotan teu kuat hayang panggih jeung Abang. Kacipta atohna budak nempo kuring angkaribung ku babawaan. Aya mobil remot, meulina ge nitip ka Bu Yati waktu anjeunna nyokot pensiun ka Garut kota. Aya playstation katut kaset-kasetna. Eta ge meulina nitip ka Jang Dedi, putra Pa Lebe nu kuliah di Bandung tur nyahoeun tempat meuli barang elektronik nu murah. Lain kuring hayang gagayaan, abong balik ti nagara deungeun, mere cocooan nu marahal. Di Panamur ge teu aya nu ngaboaan cocooan nu mahal cara kitu. Bubuhan ngobrol jeung batur sarua bujang di Saudi, nu sarua boga budak sapantar kuring. Mobil remot jeung playstation cocooan budak ayeuna di kota mah cenah. Atuh kuring ge hayang nyugemakeun nu jadi anak. Maenya we balik ti Saudi, ukur mere cocooan momobilan tina kulit jeruk. Teu usum!

Minggu kamarina ge, kuring ka pasar Lewo, meuli pakean Abang sababaraha setel. Teu poho, kantong jeung sapatu bari dikira-kira nomerna da puguh teu nyaho. Tada teuing bungahna budak teh. jabaning Ema mahanan rupa-rupa kadaharan ti mimiti pais lauk, sambel oncom, goreng ulen, opak ketan, kiripik sampeu, ladu, jeung wajit olahan Ema sapeupeuting. Hayang ngabagjakeun incu nu jauh, nu ngan hiji-hijina. Peupeuriheun, salila dua taun kuring di Saudi, Kang Wawan teu kungsi datang ka Panamur sakumaha jangjina baheula. Kolot kuring ge ngarasa boga hak, hayang panggih jeung incu. Sabenerna mulang ti Saudi teh geus aya dua mingguna, tapi ku cape... ngadon ngahenang-ngahening we bari ngamandoran nu barang gawe waktu ngadegkeun imah, bari neuteup balong meunang meuli kuring. Lain teu inget ka budak. Ingetna mah nataku, ngan nunggu waktu nu salse.

"Ma, ari Abang apal keneh kituh ka abdi?" tanya kuring waktu karek datang.
"Tangtu we atuh, Ipah. Maenya ka indung poho!"
"Pedah we harita budak teh leutik keneh."
"Leutik teuing henteu. Umur opat taun mah geus inget ieuh... da geus hideng...."
"Ari poto Ipah aya kituh di Cianjur? Bisi Abang hayang ningali rupa abdi."
"Duka teuing atuh, Pah. Maenya we... tapi sigana mah aya. Najan Wawan mah da moal ngampihan. Paling, di urut mitoha maneh mah jigana aya!"

Kuring ngarenjag. Beus geus aya di terminal Rawabango. Gura-giru kuring turun, tuluy kondektur nurunkeun babawaan tina bahasi. Ti jalan gede, kuring naek angkot nu ka Cikidang-keun.

Reg, angkot ngarandeg di sisi jalan. Kuring can waka ngalengkah, anggur nangtung bari nyipta-nyipta budak. Kacipta budak ayeuna keur ulin di buruan jeung batur sapantarna.

Kuring keketeyepan nyampeurkeun Abang nu keur nukang. Rek dipeungpeun panonna.

"Ieu saha?" tanya kuring.
"Nini."
"Sanes."
"Ua Iyam?"
"Sanes!"
"Bi Tati!"
"Sanes!"
"Sanes!"
"Ceu Iroh?"
"Sanes!"
"Teh Neni nya?"
"Salah sadayana. Nu leres... ieu Ibu."
"Ibu?" Budak siga nu heran. "Ibu saha?"
"Ibu...Abang!" cekeng.
"Bohong!"
"Leres!"
"Pan Ibu Abang mah teu aya. Nyaba tebih ka ditu... ka Arab!"

Hate ngageuri, sedih.

"Tingali geura..." kuring ngaleupaskeun peungpeunan tuluy malikkeun awak budak. Celengok, tarang budak dicium.
"Ieu Ibu, Abang!"
"Ibuuu!" budak ngagabrug. Ku kuring diusapan. Deudeuh teuing anaking...

Kuring muka panon. Emh, na... lamunan teh. mani teu sabar ari kuring, kapan ayeuna ge bakal panggih jeung Abang?

Atuda, geus kaimpi-impi wae budak teh, katembong wae dina kongkolak panon....

Kuring muru imah kolot Kang Wawan. Bejana, Abang mindeng ulukutek di dinya. Sanggeus uluk salam, kuring diuk dina korsi tengah imah. Kolot Kang Wawan duanana aya, teu aya riuk-riuk atoh kadatangan kuring. Kitu oge lanceuk jeung adi Kang Wawan nu nyampak di dinya, jajauheun ka someah ngabageakeun semah nu jauh bari urut dahuan. Ieu mah, kurawed haseum... bari dulak-delek. Kuring nyoba sabar. Keun da niat kuring ka dieu soteh hayang panggih jeung budak.

"Kahayang teh budak mah tong kudu diteteang!" urut mitoha lalaki muka carita. Kuring ngusap dada.
"Barina ge di dieu mah budak teh kacida kajaminna. Jaba Nunung mah geten...." urut mitoha awewe ngagulkeun pamajikan Kang Wawan.
"Dupi Abang... ayeuna mana?" kuring nyalenggorkeun obrolan.

Teu aya nu nembal.

"Assalamu'alaikum..." aya sora budak lalaki, uluk salam. Tuluy panto muka. Kuring cengkat. Budak lintuh, make pakean bola. Surungah-serengeh ka nu di jero imah, tapi ngadadak baeud waktu ningali kuring.
"Abang...." kuring nangtung. Dua leungeun dikahareupkeun, ngadago budak nyampeurkeun. Teu kuat hayang ngagabrug. Tapi ningali pasemon nu boga imah...
"Eta culik nya?" Abang mencrong ka kuring bari siga nu sieun.
"Sanes, kasep. Ieu Ibu. Ibu Ujang. Yap ka dieu bageur..."
"Alim! Eta mah culik! Abang ge terang! Eta nu aya dina poto!" budak ngagorowok.
"Abang...." kuring nginghak.
"Saur Apa, nu dina poto teh culik!"
"Sanes!"
"Meunggeus!" indung Kang Wawan nyentak tarik. "Geus puguh budak teh sieun!"
"Culik... culik... sieun culik...." budak murungkut. Kuring maksakeun nyampeurkeun. Ari berebet teh, budak lumpat kaluar bari gogorowokan, culik culikan.

Hate ngajerit. Gustiii... ku harianeun ari Kang Wawan. Kuring teh indungna, indung nu kungsi ngandung salila salapan bulan. Deudeuh teuing anaking... ieu indung.

Hate ngalaketey, bari terus nginghak.

Minggu, 29 November 2009

HIKMAH IDUL ADHA1430 H DI MASJID AL-MA'ARUF KUALA ALAM

Selamat hari Raya Idul Adha 1430 H. Mohon maaf atas segala kesalahan lahir dan batin.
Akang dan Keluarga di Kota Bengkulu

Hari Jumat, 27 November 2009, umat Islam di Indonesia merayakan Hari Raya Idul Adha 1430 H. Setelah Shalat Id, dilanjutkan dengan proses penyembelihan hewan qurban. Setelah kita mengetahui tips memilih dan cara menyembelih hewan qurban, ada baiknya kita merenungkan sejenak arti dan makna qurban. Sekedar refleksi singkat, berikut ini opini Saya tentang Arti dan Makna Qurban –dengan menyembelih binatang hewan qurban– sebagai ihtiar untuk menyembelih dan membunuh perilaku kebinatangan manusia.

Kisah simbolis Nabi Ibrahim AS menyembelih puteranya Nabi Ismail AS merupakan negasi kemanusiaan yang paling hakiki. Negasi kemanusiaan yang saya maksudkan adalah ketidakmungkinan dalam nalar apapun manusia untuk menyembelih sesama manusia atas alasan apapun. Sifat simbolis dari kisah ini menemukan makna hakikinya sebagai totalitas ketakwaan dan kepasrahan total Ibrahim AS kepada Allah SWT (sehingga ihlas “mengorbankan” Ismail AS, puteranya). Bahwa Allah SWT kemudian, dengan Kuasa-Nya, serta merta dan segera “mengganti” Ismail AS dengan Seekor Domba, melengkapi kisah yang menjadi awal pengambilan istinbat hukum disyariatkannya Ibadah Qurban dengan menyembelih hewan Qurban seperti Sapi dan Kambing dan atau Unta

Hewan Qurban seperti Kambing dan Sapi atau Unta (seperti dikisahkan dalam Al Quran} adalah representasi makhluk Allah SWT yang memiliki kedekatan ciri khas sedekat-dekatnya dengan kita semua, makhluk manusia, dalam sifat dan perilaku dasar seperti makan, minum, tidur, memiliki hawa nafsu, “bekerja” dan mengembangkan keturunan beranakpinak. Kedekatan maknawi semacam ini bisa menjadi pembeda yang sangat jelas antara manusia dan hewan atau binatang.

Namun, kedekatan maknawi tersebut juga bisa menghadirkan parameter-parameter kesamaan yang jelas pula antara manusia dan binatang. Bahwa adagium manusia adalah binatang yang berakal merupakan parameter yang kepadanya persamaan dan perbedaan itu menjadi melekat kuat pada diri manusia. Ada saat manusia itu seperti binatang. Sama persis dengan binatang. Bahkan lebih hina dari binatang. Ayat Al Qur’an berikut ini sangat jelas dalam menggambarkannya:

“Dan demi, sungguh Kami telah ciptakan untuk Jahannam banyak dari jin dan manusia; mereka mempunyai hati, tetapi tidak mereka gunakan untuk memahami dan mereka mempunyai mata (tetapi) tidak mereka gunakan untuk melihat dan mereka mempinyai telinga (tetapi) tidak mereka mendengar. Mereka itu seperti binatang ternak, bahkan lebih sesat lagi. Mereka itulah orang-orang yang lalai.” (QS. Al-A’raaf, 179)

Hati, Mata dan Telinga orang-orang yang memilih kesesatan dipersmakan dengan binatang karena binatang tidak dapat menganalogikan apa yang ia dengar dan lihat dengan sesuatu yang lain. Binatang memang tidak memiliki akal seperti manusia. Bahkan manusia yang tidak menggunakan potensi yang dianugerahkan Allah, lebih buruk, sebab binatang dengan instinknya akan selalu mencari kebaikan dan menghindari bahaya, sementara manusia durhaka justeru menolak kebaikan dan kebenaran dan mengarah pada bahaya yang tiada taranya.

Setelah kematiannya, manusia mengalami kekal di api neraka. Berbeda dengan binatang yang mati dan punah dengan sendirinya. Di sisi lain, binatang tidak dianugerahi potensi sebanyak potensi yang dipunyai manusia, sehingga binatang tidak wajar dikecam bila tidak mencapai apa yang tidak dapat dicapai manusia. Sebaliknya, manusia pantas dikecam apa bila sama dengan binatang dan dikecam lebih banyak lagi jika ia lebih buruk daripada binatang, karena potensi manusia sebenarnya dapat mengantarkannya meraih ketinggian jauh melebihi binatang [lihat Tafsir Al Misbah, karya M. Quraish Shihab, halaman 313-314].

Praktik Qurban dengan menyembelih hewan qurban mengisyaratkan secara simbolis agar kita mampu meminimalisir sifat-sifat dan perilaku hewani pada diri kita. Pada saat yang sama, ia merefleksikan tingkat ketakwaan si pemberi qurban. Harusnya demikian adanya. Qurban yang dilakukan setiap tahun oleh seorang muslim tetapi tidak memberikan efek meningkatnya ketakwaan patut dipertanyakan tentunya. Ini juga merupakan kekeliruan dalam memahami qurban hanya sebatas menyembelih dan mendistribusikan daging mentah.

“Daging (hewan qurban) dan darahnya itu sekali-kali tidak akan sampai kepada Allah, tetapi yang sampai kepada-Nya adalah ketakwaan kamu…… (Qs. Al-Hajj: 37). Jadi kata kunci dalam Ibadah Qurban adalah takwa dan meningkatnya ketakwaan seseorang. Sementara menyembelih hewan dan dan mendistribusikan daging hewan qurban merupakan simbol yang bisa bernilai ibadah sosial (sedekah) yang tak tergantikan dengan uang.

Demikian opini singkat artikel enyambut Idul Adha. Mari melalui momentum Idul Adha ini, kita berihtiar untuk “menyembelih” sifat-sifat kebinatangan yang melekat pada diri kita untuk meningkatkan ketakwaan kita semua.

Senin, 23 November 2009

6 CARA SEHAT BEBAS DARI STRES


6 cara sehat bebas dari stres. Stres adalah akar penyebab dari banyak penyakit. Bahkan, bagaimana kita menghadapi stres dapat membuat perbedaan antara kesehatan dan penyakit, hidup dan mati. Mungkin mengubah cara kita melihat dunia di sekitar kita. Hal ini mempengaruhi perasaan kita tentang diri kita sendiri. Mengatasi stres dapat meningkatkan produktivitas. Hal ini dapat membuat kita sehat. Dan itu dapat menghasilkan lebih lengkap, lebih bahagia, hidup lebih santai dan bermakna.

Berikut adalah lima prinsip sederhana yang dapat membantu Anda untuk bebas stres:

1. Jadilah yang Anda inginkan. Setiap kali Anda menemukan diri Anda merenungkan suatu gagasan penting. Dan jangan mengekor gagasan tidak penting.

2. Memecahkan masalah. Ini adalah kebodohan untuk menyesali fakta bahwa Anda memiliki masalah. Apa yang harus Anda lakukan adalah memutuskan solusi dan mencobanya.

3. Berkonsentrasi. Apa pun yang Anda lakukan, meletakkan segala sesuatu ke dalamnya. Jika Anda memutuskan untuk menjadi malas, menjadi malas, berkonsentrasi pada kemalasan! Ketika Anda rileks, benar-benar beristirahat. Berkonsentrasi lah pada hal-hal positif dan bermanfaat.

4. Percayalah. Percayalah pada diri sendiri, percaya pada agama pilihan Anda, percaya pada sebuah ide atau tujuan. Percaya bahwa Anda dapat menaklukkan stres melalui kebiasaan religi yang baik.

5. Bermeditasi. Meditasi adalah kendaraan untuk membawa prinsip yang baik ke dalam perspektif berpikir yang teratur. Meditasi adalah inti dari praktek rutin dari kebiasaan bebas stres. Ini juga merupakan salah satu alat terbaik yang tersedia untuk membantu kita belajar untuk berkonsentrasi.

6. Berpikir Positif dan makan makanan bergizi dan sehat.

HARI KESEHATAN NASIONAL KE-45 DI KOTA BENGKULU


Tidak terasa hari ini (tanggal 12-11-2009)adalah Hari Kesehatan Nasional ke -45. Hari Kesehatan nasional yang ke – 45 pada tahun ini bertepatan juga dengan pergantian Menteri Kesehatan kita namun di Kota Bengkulu baru dilaksana pada tanggal 24-11-2009). Tentunya banyak sekali harapan- harapan kita pada hari ini. Harapan masyarakat indonesia tentunya.

Terobosan konstruktif sangat di tunggu untuk perbaikan di segala lini pada bidang kesehatan ini. Terobosan yang dapat membawa rakyat indonesia lebih sehat tentunya. Memiliki harapan hidup lebih panjang.

Sebagai masyarakat awam sebetulnya tidak terlalu peduli dengan Hari kesehatan Nasional ini. Mereka hanya tahu dan ingin berobat gratis, pemerataan pembangunan kesehatan dan masih banyak lagi. Tetapi sebagai masyarakat Indonesia yang baik tentunya, hendaknya kita memaknai Hari Kesehatan Nasional ini dengan lebih arif dan bijaksana. Membantu pemerintah dalam program-program primernya.

Berikut 5 cara memaknai Hari Kesehatan Nasional ini ala sobatsehat.com :

1. Terus aktif dalam mendukung program-program pemerintah dalam bidang kesehatan.
2. Ciptakan lingkungan sehat dimulai dari lingkungan rumah sendiri.
3. Dukung sepenuhnya program Desa Siaga.
4. Tingkatkan kompetensi petugas kesehatan.
5. Aktif dalam kewaspadaan dini penyakit menular di masyarakat kita.
6. Berperilaku hidup bersih dan sehat.

Semoga saja di tahun ini dan tahun-tahun ke depan kesehatan kita menjadi lebih baik. Amin

Mungkin sobat sehat punya pendapat lain ? saya harap dapat berbagi.

Jumat, 20 November 2009

Salam kasono ti pangumbaraan,


Dibujeng enggalna bae, SMS salira tos katampi dinten kamari dina mangsa srangenge tos tunggang gedong, enya sanes tunggang gunung da didieu mah teu aya gunung. Tos nyampak diluhureun golodog, karasana haneut keneh panginten can lami aya didinya. Barang bray teh dibuka, hate ngaleketey, paingan atuh didago dago dugikeun ka panjang gado, diantos antos dugikeun kanyeri beuheung sosonggetan, serat teh teu aya waleran wae, sihoreng salira teh nembe kenging dodoja. Syukur atuh tos sehat deui mah, da eta anu disuhunkeun siang sinareng wengi.

Ayeuna mah teu kedah seueur emutan, aluk mah sing seueur ngadu'a, pamugi cita-cita urang sing enggal kahontal sareng sing enggal tinekanan. Teu kedah ringrang komo deui cangcaya da akang mah estu tigin kana jangji, moal udar tina tali gadang, moal luntur kaibunan, moal gedag kaanginan, sumawona belang kabulaoan, estu nyacas salawasna. Deneng eta aya cariosan anu matak helok dina SMS anu atos atos, eta mah mung ukur ngadoja, naha salira bakal ngolembar kuayanana cariosan eta. Tapi nyatana, geuning matak pikabingaheun, matak pikareueuseun, henteu melengkung bekas nyalahan, milih salira.

Hatur nuhun, geuning salira teh teu kabengbat ku harta, sanaos CINCIN akang tos lami dikeukeuweuk salira, da akang ge saratus persen percaya, ketresna tanpa harta moal bisa walakaya. Punten ieu mah sanes ngungkit ngungkit anu tos kalangkung, mangga we etang salami urang hahadean kirang langkung tilu taun, pan mahugi pulsa elektronik ge pami dipeserkeun ka sawah mah panginten tos aya sahektareun. Atuh mangga we etang, tos sabaraha amplop kanggo nyogok si abah, supados waktos apel diperpanjang dugikeun ka janari. Punten sanes perhetangan, da dugi ngabelaan ngumbara ka lembur batur ge da kanggo saha deui, kanggo salira ku anjen. Tong boroning eta, sanaos banda akang anu ngan hiji hijina ge, upami tos lugina mah kanggo saha deui, bade dicoo salamina ge mangga teh teuing rido we nu aya.

Moal panjang lebar, komo panjang ageung mah da nu panjang ageung mah tos muklis milik salira. Sakitu nu kapihatur,ditutup kupidu'a mugia salamina urang aya dina kawilujengan. Amin !

Anu sono pisan kalembur di Cipoho

Kamis, 19 November 2009

JAWA BARAT PROVINSI PENDIDIKAN


PADA pembelajaran sejarah, masa sejarah ditandai dengan adanya (ditemukan) tulisan. Selama belum ditemukan tulisan, zaman tersebut diklasifikasikan ke masa prasejarah, masa sebelum sejarah. Ditemukannya prasasti Kutai di Kalimantan Timur berangka tahun 400 Masehi dijadikan penanda bangsa Indonesia memasuki era sejarah.

Apabila tarikan historis diadesifkan dengan Jawa Barat, tidak dapat tidak, daerah ini kaya peninggalan sejarah (prasasti) seperti: prasasti dari Kerajaan Tarumanagara, Sunda dan Galuh. Prasasti tersebut menjadi penanda, akar budaya membaca dan menulis masyarakat tertanam sejak lama.

Pada tarikan aplikatif kekinian, dalam perspektif mentifack, sangatlah logis tingkat keberbacaan masyarakat Jawa Barat tinggi. Bertebarannya institusi pendidikan, dari prasekolah sampai perguruan tinggi ternama adalah pembenar obyektifnya.

Karena itu, ‘peringatan’ Gubernur Jawa Barat Ahmad Heryawan pada Hari Pemberantasan Buta Aksara Iternasional Tingkat Jawa Barat Ke-44 di Kota Cirebon, 22 Oktober 2009 menjadi penting dicermati. Kenapa?

Tingkat ketidakberbacaan warga Jawa Barat, sekitar 400.000 jiwa atau 1,1 % dapat dikatakan kecil dari total penduduk. Apalagi, angka buta huruf nasional menajak prosentase 5,7 % alias 9,7 juta penduduk Indonesia.

Peningkatan SDM
Peringatan Heryawan, dalam pandangan saya dapat dilajukan kepada semangat peningkatan kualitas sumberdaya manusia (SDM). Bagaimanapun komparasi statistikal bisa jadi sangat kecil. Tetapi, angka 400.000 jiwa melebihi penduduk Kesultanan Brunai Darussalam.

Pertama, apabila Jawa Barat berhasil menuntaskan masalah buta huruf, bukan saja berarti penanda kesuksesakan pembangunan SDM, tetapi memanah ke peningkatan kualitas SDM. Kualitas SDM adalah garansi menuju masyarakat sejahtera.

Kedua, peningkatan kualiatas SDM mendapat momen sangat bagus. Alokasi anggaran bidang pendidikan 20% dalam APBN dan APBD, bukanlah bunga-bunga politik, tetapi betul-betul aplikasi komitmen. Faktor dana yang selama ini dijadikan kambing hitam kehilangan taji, bukan alasan lagi.

Ketiga, Jawa Barat adalah ‘Provinsi Pendidikan’. Ragam institusi pendidikan dengan SDM mumpuni adalah ciri kuat semangat pendidikan. Bahkan, universitas pendidikan bergensi nasional, Universitas Pendidikan Indonesia (UPI) berkedudukan di jantung Jawa Barat, Bandung. Bergandengan dengan berbagai perguruan tinggi lainnya, tidak ada alasan Jawa Barat kesulitan mengatasi buta aksara.

Keempat, sebagai institusi teknis, Dinas Pendidikan Provinsi, Kota, dan Kabupaten tentulah mempunyai program mendasar. Masalahnya adalah, bagaimana dengan juga mengandeng lembaga-lembaga kemasyarakatan mengganyang buta huruf. Dengan kata lain, inisiatif koordinatif menjadi tanggung jawab Dinas Pendidikan.

Inovator-motivator-fasilitator
Pada diskusi kecil-kecilan, disela rehat perkuliahan di UPI ada cuatan semangat, bagaimana menjadikan Jawa Barat bukan saja ‘Provinsi Pendidikan’, tetapi lebih meningkatkan peran inovator, motivator, sampai fasilitator bagi pemajuan pendidikan nasional. Bahwa hal tersebut sudah mengemukan, sesuatu yang tidak terbantahkan. Tetapi, tentunya formulasi peningkatan adalah tantangan menakjubkan.

Artinya, diskusi-diskusi di UPI bukan saja pada tataran akademis-teoritik. Ide bagus, gagasan brilian, konsep membuai tentu akan kehilangan makna kalau terbiarkan stagnan di ranah pemikiran. Bagaimna mengaplikasikannya tentu lebih penting.

Satu pemikiran yang perlu diasah, bagaimana dinas terkait, dalam pemberantasan buta aksara lebih merelakan kepercayaan keapada masyarakat. Artinya, pemerintah berdasarkan kajian kondisi obyektif membuat program dan pelaksanaan ‘diserahkan’ kepada institusi pendidikan negara, pesantern, sampai LSM.

Panah sasarannya melibatkan komponen masyarakat. Dalam kegiatan ‘pemberantasan’ kiprah adalah milik dan tanggung jawab bersama. Tidak valid lagi ketika intansi yang menyandang tanggung jawab bekerja kesunyian, dendang harmoni kebersamaan adalah lagu partisipasi. Kebersamaan itulah andalan kiprah efektif. Hingga, langkah lanjut dapat diayun. Bisa saja pemberantasan buta aksara melaju kencang, tetapi apa sesudah itu? Bukankah menjaga kemampuan membaca menuntut ketersediaan apa yang akan dibaca?

Kalau itu dipahami dan dimaknai secara radiks, ada kalangan yang berkewajiban menulis apa yang akan dibaca. Pada ranah ini, tanggung jawab dipundak mereka yang berpendidikan. Bagaimana dengan kondisi obyektif?

Tidak masalah. Bisa jadi, kita ‘kelebihan’ orang terdidik. Kalau pertanyaan dilajukan, bagaimana kemampuan menulis para terdidik? Diskusi bisa jadi akan sangat berkepanjangan. Produk ‘otak’ kita dalam menulis secara nasional tergolong memperihatinkan.

Jangankan dibanding negara maju. Dari Vietnam yang baru kemarin sore ‘aman’, misalnya, produksi buku, sarana bacaan, kalah jauh. Apalagi dengan negara-negara maju. Kalau ‘pemberantasan’ kemandulan menulis menjadi agenda Gubnernur Jawa Barat tentu sangat mengembirakan.

Kalau tidak, bisa jadi menjadi lelucon, hidup di era moderen tetapi kemampuan menulis bak masa prasejarah. Bagaimana Pak Gubernur? Berani menerima tantangan peningkatan kualitas SDM Jawa Barat ala non-prasejarah?

Bagaimana menurut Sampeyan para juragan??

Surat Cinta ti Kuring keur Kuring


RADA werat deuk balaka téh. Sabab mun balaka sieun dituding hianat kana cinta. Basa lambak di Basisir Pananjung tingsiriwik nyampeurkeun, basa patarema jeung suku jeung leungeun jeung haté, kolu togmol balaka: “Kuring téh mikacinta anjeun. Kasedih anjeun, kasedih kuring. Kabagja anjeun kubagja kuring. Moal aya anu dipicinta iwal anjeun.”

Emh, cinta anu pangéndah-éndahna. Bisa sapapait bisa samamanis, bisa sabagja bisa sacilaka jeung bisa silih tamplokkeun kanyaah.

Ukur ka dieunakeun jadi tumanya ka diri, kana haté, kana lelembutan jeung kana kadéwasaan mikir. Ari cinta téh naon?

Anu karasa ayeuna, horeng cinta téh ukur panalikung kana kabébasan kamanusaan. Tina ngasongkeun cinta alatan hayang boga kabébasan, hasilna jadi nyangreud kabébasan, lir mencek anu beunang ku pitapak, lir méong anu tigebrus kana lombang, lir manusa anu geus kacangkalak teu bisa ojah.

Teu bisa ojah.

Teu pira anu nalikungna mah hiji kecap basajan anu katelahna “kasatiaan “.

“Eulis, geuning nu disebut satia téh hartina, nyengker kabebasan diri!”

Geuning kitu?

Éh, geura urang tataan.

Waktu anjeun imut ka hatur, haté kuring murukusunu. Waktu kuring imut ka batur, biwir anjeun murukusunu.

“Mani teu bébéja indit-inditan téh, ” cék anjeun ka kuring.

“Mani ieu bebeja indil-inditan téh, ” cék kuring ka anjeun.

Tétéla, pajah cinta éndah, ari buktina bet pijéngkéleun. Kuring asa jadi mata-mata, manéhna asa jadi mamala. Silih intip silih bongohan. Kuring embung dinyerikeun, manéhna embung dinyerikeun.

Ku hal-hal basajan.

Basajan téh cék deungeun. Da cék anu keur ngalaman cinta mah, malah urusan sagedé sireum jadi urusan sagedé gajah.

Ka dieunakeun kapanggih, cinta mawa sangsara téh da bongan tadina hayang ménta, lain hayang méré. Ka dieunakeun kapanggih, cinta mawa balangsak téh, da bongan tadina hayang diladénan lain hayang ngaladénan, da bongan tadina hayang dipentingkeun, lain hayang mentingkeun, da bongan tadina hayang dipikanyaah, lain hayang mikanyaah.

Waktu anjeun mindahkeun rasa kacinta ka deungeun-deungeun tur diri anjeun ngalaman kabagjaan jeung nu anyar, humayua haté kuring robah dadak sakala. Tina anu asalna ngaku cinta bébéakan, robah jadi ceuceub bébéakan. Padahal da baseuh kénéh biwir téh kedal ucap, kasangsara anjeun kasangsara kuring, kabagja anjeun kabagja kuring. Waktu anjeun bagja manggihan nu anyar, geuning kuring téh teu milu bagja?

Emh, sobat, ulah salah pangira, nya. Meureun sabenerna mah salila ieu kuring téh lain mikacinta manéhna tapi ukur mikacinta diri sorangan, ukur nyaah ka sorangan, ukur sorangan anu kudu dipentingkeun. Sakalina anu dipikaresep ku kuring mindahkeun kanyaahna, haté kuring ceuceub bébéakan!

Mun kitu pandéna, bédana cinta jeung ceuceub téh ipisna ukur sakulit bawang.

Lambak di Basisir Pananjung tingsuruwuk, maseuhan suku, maseuhan haté, seger kana suku hégar kana haté. Sapanjang waktu sapanjang umur.

Meureun cinta sajati mah jiga lambak di Pananjung téa. Manéhna ukur méré, teu hayang dibéré. Ukur ngaladénan, teu hayang diladénan.

Satia sapanjang waktu, satia sapanjang umur. ***